Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ Α. ΛΕΟΝΤΑΡΙΤΗΣ

Για μία ακόμα φορά, έγινε φανερό ότι η Αμερική μας θεωρεί σαν αποικία. Κι επομένως έχει την βεβαιότητα, ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις θα υπογράφουν τις συμφωνίες που εκείνη θέλει, χωρίς πολλές ουσιαστικές αντιρρήσεις. Οι Αμερικανοί μάς μεταχειρίζονται περίπου, όπως μεταχειρίζονταν τα παλιά χρόνια τους… Ινδιάνους! Αφού τους πήραν την γη τους, προσέφεραν σαν αντάλλαγμα κάτι… καθρεφτάκια και άλλα ψευτοπράγματα. Επειδή όμως εκείνοι δεν πείθονταν, τους χτυπούσαν αμείλικτα. Όταν ήθελαν να υπερασπιστούν την γη τους, η αντίδραση τού Αμερικανικού στρατού ήταν σκληρή. Βέβαια, το Χόλιγουντ με τις καουμπόϊκες ταινίες, παραμόρφωσε την πραγματικότητα!

Τα λέμε αυτά, εξ αιτίας της αμυντικής συμφωνίας με τους Αμερικανούς, που έχει καθαρά αποικιακό χαρακτήρα. Οι ΗΠΑ παίρνουν τα πάντα και προσφέρουν αόριστες υποσχέσεις και φρέσκο αέρα… Ανέκαθεν, το αγαπημένο τους παιδί ήταν η Τουρκία και της συγχωρούσαν όλες τις… «αταξίες» που έκανε και κάνει σε βάρος μας. Σ’ εμάς έλεγαν, να δείχνουμε «κατανόηση» χάριν τής συνοχής τής περιβόητης «Ατλαντικής Συμμαχίας»… Το ίδιο συνέβη και τώρα. Στην έντονη συζήτηση στην Βουλή, ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν μπόρεσε να δώσει συγκεκριμένες απαντήσεις στο ερώτημα, τι κερδίζουμε εμείς, με αυτή την τελευταία συμφωνία. Οι αοριστολογίες του έπεισαν, ότι για μία ακόμη φορά, δείχνουμε υποταγή απέναντι στην Ουάσιγκτον.

Το κακό με την δική μας περίπτωση είναι, ότι από το βάθος τού χρόνου, διαπιστώνουμε πως οι ελληνικές κυβερνήσεις -  με σπάνιες εξαιρέσεις – έσκυβαν τον αυχένα στις διαταγές του «Μπάρμπα – Σαμ» και η Τουρκία έτριβε τα χέρια της. Όμως, προτού προχωρήσουμε στο θέμα μας, πρέπει να επισημάνουμε ότι σήμερα, δεν είναι πειθήνια απέναντι στην Ουάσιγκτον μόνο η κυβέρνηση Μητσοτάκη αλλά και η Αξιωματική Αντιπολίτευση. Η περίπτωση τού ΣΥΡΙΖΑ, είναι ακόμα χειρότερη, διότι το σουρεαλιστικό αυτό κατασκεύασμα, παριστάνει ότι εκφράζει την… «Αριστερά»! Μόνον, όμως, οι αμετανόητοι αφελείς – για να μην χρησιμοποιήσουμε βαρύτερη έκφραση – πιστεύουν αυτό το θέατρο τού παραλόγου. Η διαπίστωση, δεν αποτελεί δική μας, αυθαίρετη εικασία. Η ίδια η αμερικανική πλευρά – και μάλιστα επίσημη – έκανε τα… «αποκαλυπτήρια»…

Ο απερχόμενος Αμερικανός πρεσβευτής, ο κ. Πάϊατ, «κάρφωσε» τον Τσίπρα, στον Κυρ. Μητσοτάκη! Και με την σειρά του ο Κυριάκος, «ξεμπρόστιασε» τον αρχηγό τού ΣΥΡΙΖΑ μιλώντας στην Βουλή. Τι ακριβώς συνέβη; Ο Πάϊατ αποκάλυψε, πως τον περασμένο Δεκέμβριο, όταν τον επισκέφθηκε ο Τσίπρας, μίλησαν για το θέμα των αμερικανικών βάσεων. Κι ο «Αριστερός» Αλέξης διαβεβαίωσε τον πρεσβευτή, πως εκείνος δημόσια θα έλεγε ένα – δύο συνθήματα κατά των βάσεων για να ικανοποιήσει το κοινό του, αλλά στο τέλος θα ψήφιζε υπέρ! Βλέπετε, ο «επαναστάτης» Αλέξης κραδαίνει στον αέρα σφυροδρέπανα και φωτογραφίες του Τσε, για τους οπαδούς, αλλά αυτό δεν είναι παρά ένα θέατρο! Εκείνο που στην πραγματικότητα τον ενδιαφέρει, είναι η στήριξη των Αμερικανών και της Μέρκελ. Το απέδειξε και με την επαίσχυντη «Συμφωνία των Πρεσπών», που ακολούθησε τις υποδείξεις τής Ουάσιγκτον. 

Πάμε τώρα παρακάτω: Κατά κανόνα οι περισσότερες εντολές τού αμερικανικού παράγοντα ωφελούν την τουρκική πλευρά και ζημιώνουν την δική μας. Όσοι έδειξαν πίστη στις αμερικανικές αερολογίες, ότι η Ελλάδα και η Τουρκία μπορούν να βαδίσουν συντροφικά στην διπλωματική οδό χάριν της ενότητας τού ΝΑΤΟ, πλανήθηκαν οικτρά. Με την Τουρκία, καμία έντιμη συνεννόηση δεν μπορεί να γίνει. Και στην πλάνη αυτή, έπεσαν ακόμα και παλαιοί μεγάλοι πολιτικοί. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, ήταν η περίπτωση τού Ελευθερίου Βενιζέλου, ο οποίος όταν συζητήθηκαν στην Βουλή οι εξοπλισμοί τον Φεβρουάριο του 1930, είπε ότι: «Αφ’ ης είμεθα  όλοι αποφασισμένοι να εργασθώμεν εντός συγκεκριμένων ορίων, από της στιγμής αυτής, η ιδέα ότι έχομεν ανάγκην τής κυριαρχίας του Αιγαίου, έπαυσε να έχει βάσιν». Η δήλωση εκείνη του Βενιζέλου αποτελούσε σημαντική παραχώρηση προς την Τουρκία.

Πάμε σε άλλες περιπτώσεις μέσα στον χρόνο, για να δούμε μερικές σωστές κινήσεις τής ελληνικής πλευράς. Τον Ιούνιο του 1964, ο τότε πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου πήγε στην Αμερική. Ο Πρόεδρος Λ. Τζόνσον ήσκησε αφόρητες πιέσεις στον «Γέρο» να συναντηθεί με τον Τούρκο πρωθυπουργό Ινονού, για να «τα βρούνε». Ο Γ. Παπανδρέου αρνήθηκε κατηγορηματικά την συνάντηση  κορυφής με τον Τούρκο ομόλογό του και από τότε μπήκε στο στόχαστρο των Αμερικανών. Τον Δεκέμβριο του 1965, ο Ηλίας Τσιριμώκος, ως υπουργός Εξωτερικών της κυβερνήσεως Στεφανοπούλου, απορρίπτοντας τις αμερικανικές πιέσεις, πέτυχε μεγάλη διπλωματική νίκη για την Κύπρο, μιλώντας στην Πολιτική Επιτροπή του ΟΗΕ. Για πρώτη φορά, πετύχαμε πλειοψηφία που κατεδίκασε την έξωθεν επέμβαση στην Μεγαλόνησο και αναγνώριζε την ανεξαρτησία της.

Τον Σεπτέμβριο τού 1970, ο Γεώργιος Παπαδόπουλος στη κρίση της Ιορδανίας, αρνήθηκε να παραχωρήσει ελληνικά αεροδρόμια για εγκατάσταση αμερικανικών πυραύλων. Τον Αύγουστο του 1971 ο Γ. Παπαδόπουλος έκλεισε τους αμερικανικούς σταθμούς ραδιοφωνίας και τηλεοράσεως. Εδήλωσε προς κάθε πλευρά, ότι: «Ανάγκην ξένων συνταγών, δεν έχομεν…». Από το 1969 εγκαινίασε μία εξωτερική πολιτική, η οποία περιελάμβανε και την ανάπτυξη των ελληνοσοβιετικών σχέσεων. Ανήγγειλε, ότι οι εξοπλισμοί θα γίνονταν μόνον από εθνικούς πόρους. Τον Ιανουάριο του 1973 παραιτήθηκε από την δωρεάν αμερικανική βοήθεια, ενώ στις 22 Νοεμβρίου του 1973 κατά τον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ, προέταξε ακόμα ένα ηχηρό όχι προς τις ΗΠΑ, στην απαίτησή τους για χρήση του Αεροδρομίου Ελευσίνος από αμερικανικά αεροσκάφη. Είχε πει και τον Σεπτέμβριο του 1971 «Όχι» στην διχοτόμηση τής Κύπρου. Γι’ αυτό τον ανέτρεψαν οι Αμερικανοί με τον Ιωαννίδη. Υπάρχουν κι άλλα, που δεν χωρούν στον περιορισμένο χώρο μας.

Η Μεταπολίτευση  κρύβει  κάτω από τους πανηγυρισμούς, την ωμή αμερικανική παρέμβαση. Εξ αιτίας του ολετήρα Ιωαννίδη με το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου, οι Τούρκοι βρήκαν την ευκαιρία που ζητούσαν για την εισβολή. Οι Αμερικανοί όμως, δεν ήθελαν πόλεμο μεταξύ Ελλάδος – Τουρκίας. Έδωσαν «πράσινο φως» για επιστροφή τού Καραμανλή, αλλά με ρητή εντολή, πως ό,τι και να έκαναν οι Τούρκοι, εμείς δεν θα αντιδρούσαμε με τα όπλα. Έτσι, ζήσαμε το όνειδος τής Γενεύης, να συζητάει ο Γ.  Μαύρος για κατάπαυση τού πυρός και οι τουρκαλάδες να προχωρούν στον δεύτερο «ΑΤΤΙΛΑ». Τότε είπε ο Καραμανλής το περίφημο: «Η Κύπρος κείται μακράν»! Και σαν να μην έφτανε αυτό, ο ιδρυτής τής ΝΔ είπε από ραδιοφώνου και τηλεοράσεως: «Δια την Ελλάδα, ετέθη άμεσον και μέγα δίλημμα: Πρέπει να αντιδράσει με βίαν εις την βίαν; Με δολιότητα εις την δολιότητα;  Πρέπει να προσφύγει και εκείνη εις τον νόμο τής ζούγκλας…»; Κι έτσι χάσαμε την μισή Κύπρο, με τα χειροκροτήματα τής Αμερικής και των «συμμάχων».

Γεμάτη από σκοτεινές, αλλά και κάποιες φωτεινές πλευρές είναι η Ιστορία μας. Τις σκοτεινές όμως, τις πληρώσαμε πανάκριβα! Και φοβούμαι ότι θα πληρώσουμε κι άλλες, επειδή τα παθήματα δεν γίνονται μαθήματα. Η πλήρης υποταγή της κυβέρνησης και των Φαρισαίων τού ΣΥΡΙΖΑ στον Αμερικανικό παράγοντα και στους «εταίρους», μόνο δεινά μας επιφυλάσσει…