x 
Καλάθι - 0,00 €

Καλάθι

Το καλάθι σας είναι άδειο.

Κυπριακό: Μπαίνει σε νέα κρισιμότερη φάση;

| Συνωμοσία

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΕΙΤΕ ΕΔΩ

ΣΤΕΙΛΤΕ ΜΗΝΥΜΑ

Με νέα τετελεσμένα επί του εδάφους, με χαρακτηριστικότερη τη νέα προέλαση των κατοχικών στρατευμάτων σε περιοχές της «νεκρής ζώνης» και με θετικά – για το κατοχικό καθεστώς –  τα πρώτα σημάδια στη διακηρυγμένη πλέον προσπάθεια του ψευδοκράτους για αναγνώριση, κλείνει η φετινή χρονιά. Από την άλλη, οι κυβερνητικές προσπάθειες για άρση του τουρκικού αναθεωρητισμού περιορίστηκαν σε ανεπιτυχείς διακηρύξεις, καταγγελίες στα διεθνή φόρα χωρίς ουσιαστική τιμωρία των τουρκικών έκνομων ενεργειών, νέες παραχωρήσεις στο καθεστώς της Πράσινης Γραμμής, αλλά και πρόταξη του ίδιου πακέτου Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης που προτείνεται αυτούσιο τα τελευταία χρόνια, ως κινήτρου για επανέναρξη των συνομιλιών.

Όπως γράφτηκε και ένα χρόνο πριν, το κυρίαρχο στοιχείο δεν είναι η στασιμότητα, όπως πολλοί θα υποστηρίξουν, σε μια προσπάθεια να αποσιωπηθούν λάθη και ευθύνες. Εξάλλου, η στασιμότητα δεν προκύπτει ξαφνικά ως «μάννα εξ ουρανού», αλλά καθορίζεται και εξαρτάται από τις διαχρονικές πολιτικές που ακολουθήθηκαν. Οι οποίες φαίνεται να εμμένουν σε χιλιοειπωμένες στρατηγικές κατευνασμού του «θηρίου», το οποίο, όμως, ελλείψει αντανακλαστικών αντίδρασης, σέρνει το παιχνίδι αξιώνοντας νέες υποχωρήσεις από μέρους της ελληνοκυπριακής πλευράς. Αυτό περιγράφει πλήρως την υφιστάμενη κατάσταση πραγμάτων και όχι μιαν απροσδιόριστη «στασιμότητα».

 

 

 

Η Λευκωσία, για άλλη μια χρονιά παλεύει να διατηρήσει τους υφιστάμενους όρους εντολής του Συμβουλίου Ασφαλείας, στους οποίους καταγράφεται η συμφωνημένη βάση λύσης, Διζωνικής, Δικοινοτικής Ομοσπονδίας. Από την άλλη, Τουρκία και ψευδοκράτος επιχειρούν τη σταδιακή απομάκρυνση, ακόμη και από αυτούς τους ευνοϊκούς για τους ίδιους, όρους αναφοράς.

Το νέο στοιχείο φέτος, μετά από περίπου τρία χρόνια «επικοινωνίας της θέσης για δύο κράτη στη διεθνή κοινότητα» και αφού παγιώθηκε σταδιακά ως αίτημα, είναι το επίσημο αίτημα του ψευδοκράτους για σύναψη συμφωνίας (SOFA) με τα Ηνωμένα Έθνη, αλλά και το δημόσιο κάλεσμα Ερντογάν, από το βήμα της Γενικής Συνέλευσης των Η.Ε., για αναγνώριση του ψευδοκράτους.

 

 

 

Συνομιλίες… «γιοκ» και επαφές εκτός θέματος

Για άλλη μια χρονιά δεν υπήρξαν επίσημες συνομιλίες, ενώ φέτος δεν υπήρξαν ούτε ανεπίσημες διασκέψεις. Παρά μόνο μία κοινωνικού τύπου συνάντηση τον Δεκέμβριο, του Προέδρου της Δημοκρατίας Νίκου Αναστασιάδη και του κατοχικού ηγέτη Ερσίν Τατάρ, στην παρουσία του Ειδικού Αντιπροσώπου του Γ.Γ. του ΟΗΕ στην Κύπρο, Κόλιν Στιούαρτ. Η συνάντηση ήταν εθιμοτυπική, για το τέλος της χρονιάς και ολοκληρώθηκε χωρίς κανένα αποτέλεσμα και χωρίς η συζήτηση να υπεισέλθει σε ζητήματα ουσίας και βάθους. Το καλοκαίρι, κατά τις ετοιμασίες της έκθεσης του ΓΓ του ΟΗΕ για το Κυπριακό, ο κ. Στιούαρτ πραγματοποίησε ξεχωριστές επαφές με τον Πρόεδρο Αναστασιάδη και τον Ερσίν Τατάρ, με τις δηλώσεις του αμέσως μετά να παραπέμπουν εκ νέου σε ίσες αποστάσεις, νομιμοποιώντας έτσι, έστω εμμέσως, την εκτός πλαισίου τουρκική επιδίωξη για αποδοχή κυριαρχικής ισότητας και ισότιμου διεθνούς καθεστώτος, πριν από ένα νέο ξεκίνημα επίσημων διαπραγματεύσεων.

Παράλληλα, για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, υπήρξε αποτυχία για το μίνιμουμ ζητούμενο, που ήταν η αντικατάσταση της κενωθείσας θέσης που άφησε η αποχώρηση της Τζέιν Χολ Λουτ, με τον διορισμό ενός νέου απεσταλμένου για το Κυπριακό. Προηγήθηκε η υποχώρηση της Λευκωσίας, από τη θέση για διορισμό ενός Ειδικού Απεσταλμένου για το Κυπριακό – ο οποίος θα είχε απευθείας εντολή από το Συμβούλιο Ασφαλείας – στη θέση για διορισμό ενός απεσταλμένου, ανεξαρτήτως του τίτλου που θα κατείχε. Δηλαδή, η Λευκωσία είχε συναινέσει και για διορισμό ενός «Προσωπικού Αντιπροσώπου του Γ.Γ. του ΟΗΕ», κάτι που θα έδινε έδαφος στην τουρκική προπαγάνδα να διεκδικήσει απόσυρση του υφιστάμενου πλαισίου συνομιλιών που εκπορεύεται από το Συμβούλιο Ασφαλείας και να αναζητηθεί «νέο κοινό έδαφος».  

CS-photograph.jpg

Σχεδόν Persona Non Grata o Κόλιν Στιούαρτ

Την ίδια ώρα, οι ομιλίες του κ. Στιούαρτ κατά τη φετινή χρονιά έδειξαν προτεραιοποίηση των δικοινοτικών εργαλείων, αντί της επιμονής στη μεγάλη εικόνα, που είναι η άρση της κατοχής, στη βάση των ψηφισμάτων που εξέδωσε ο ίδιος ο Οργανισμός που εκπροσωπεί. Ενδεικτικό το κάλεσμά του για επέκταση του εμπορίου μέσω της Πράσινης Γραμμής. Όπως ανέφερε, «η μεγαλύτερη οικονομική δραστηριότητα μεταξύ των δύο πλευρών του νησιού έχει καλή επιχειρηματική λογική και θα είχε θετικό αντίκτυπο στις ζωές των Κυπρίων και στις δύο πλευρές του νησιού». Η στρεβλή προσέγγιση των ΗΕ οδήγησε τον κ. Στιούαρτ να ενθαρρύνει οικονομική στήριξη των Ελληνοκυπρίων προς το ψευδοκράτος, μέσω αγοράς προϊόντων, καθώς, όπως σχεδόν εκβιαστικά υποστήριξε, «η μεγαλύτερη εξάρτηση των κατεχομένων από την Τουρκία, ιδιαίτερα οικονομική, σημαίνει αναγκαστικά λιγότερη αλληλεξάρτηση μεταξύ των δύο πλευρών του νησιού». Μεγάλωσε, έτσι, σχεδόν στα κρυφά, η λίστα με τα επιτρεπόμενα προϊόντα του «κανονισμού της Πράσινης Γραμμής», καθώς εισήχθησαν έξι νέα επεξεργασμένα μη ζωικά προϊόντα. Το χαρουπόμελο, η ταχίνι, οι χυμοί από πορτοκάλι και ρόδι, το ελαιόλαδο, ο χαλβάς και οι μαρμελάδες.

Αξίζει να σημειωθεί το tweet του Κόλιν Στιούαρτ, το οποίο μετά από αντιδράσεις διεγράφη. Μετά τη βοήθεια που έστειλε η Κυπριακή Δημοκρατία, για κατάσβεση των πυρκαγιών στα κατεχόμενα το καλοκαίρι, ο εκπρόσωπος της ΟΥΝΦΙΚΥΠ έγραψε το εξής: «Εκτιμώ τις προσπάθειες που έγιναν από τον Νίκο Αναστασιάδη και την ελληνοκυπριακή κοινότητα για βοήθεια προς την τουρκοκυπριακή κοινότητα για καταπολέμηση της πυρκαγιάς και ευχαριστώ το Ηνωμένο Βασίλειο, το Ισραήλ και την Τουρκία για τη στήριξή τους στον Ερσίν Τατάρ και όλους όσοι επηρεάστηκαν». Η αποφυγή αναφοράς σε Πρόεδρο Αναστασιάδη, όπως και στην Κυπριακή Δημοκρατία ως μόνη νόμιμη Αρχή, αλλά και οι αναφορές άλλων τριών κρατών που παρέπεμπαν σε βοήθεια μεταξύ «κρατών», προκάλεσαν την αντίδραση της Λευκωσίας. Ήταν ίσως η μόνη υποχώρηση που έκανε η ΟΥΝΦΙΚΥΠ, καθώς στο ζήτημα του γηπέδου της Τσετίνκαγια (βλ. παρακάτω), απέφυγε τεχνηέντως τις προτροπές της Λευκωσίας για συνετισμό του.

Από τα «αρχαία» ΜΟΕ, στα ΜΟΕ Τατάρ

Οι κινήσεις της Λευκωσίας για άρση του αδιεξόδου περιορίστηκαν σε δύο εγχειρήματα, τα οποία, ωστόσο, εκ του αποτελέσματος, φάνηκαν να είναι περισσότερο επικοινωνιακά πυροτεχνήματα κενά περιεχομένου, παρά απότοκο μιας επανεπεξεργασίας της συνολικότερης στρατηγικής στο Κυπριακό. Αφενός, στο χιλιοειπωμένο πακέτο προτάσεων ΜΟΕ. Η επίσημη κατάθεση των ΜΟΕ από την ε/κ πλευρά είχε ως αποτέλεσμα την πολλαπλή απόρριψή τους από την ψευδοκυβέρνηση και την κατάθεση ενός αντίστοιχου πακέτου ΜΟΕ. Το οποίο, ωστόσο, κινείτο στη λογική δύο συνεργαζόμενων κρατών, με ξεχωριστές δομές και λειτουργίες. Ο Υπουργός Εξωτερικών, Ιωάννης Κασουλίδης, τον Νοέμβριο δήλωσε πως οι Τουρκοκύπριοι  «έχουν υποβάλει δικές τους αντιπροτάσεις και εμείς δεν κάναμε ό,τι έκαναν εκείνοι. Δεν έχουμε απορρίψει τις δικές τους προτάσεις. Έχουμε πει ότι είμαστε έτοιμοι στο επίπεδο των διαπραγματευτών να ξεκινήσουμε να συζητούμε, με βάση και τις δύο προτάσεις». Σημειώνεται επίσης πως έγινε προσπάθεια για έναρξη εργασιών προς τη δημιουργία ενός δικοινοτικού φωτοβολταϊκού πάρκου εντός της «νεκρής ζώνης», κάτι που βρήκε και πάλι τοίχο στην τουρκική αδιαλλαξία.

Αφετέρου, η πολιτική Αναστασιάδη εστίασε στην ενθάρρυνση μιας «πρωτοβουλίας» από την Ε.Ε. και τον διεθνή παράγοντα. Παρά τις διαρκείς επαφές του Προέδρου της Δημοκρατίας στα διεθνή φόρα, αλλά και τις εκκλήσεις για βοήθεια με κατεύθυνση την επάνοδο των Τουρκοκυπρίων σε διαπραγματεύσεις υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, δεν υπήρξε κανένα αποτέλεσμα. Ο διεθνής παράγοντας έστρεψε την προσοχή του στη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και στις συνεπακόλουθες, συλλογικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας. Η Λευκωσία απέτυχε να διασυνδέσει στην πράξη τη ρωσική εισβολή με την τουρκική, ενώ δεν έθεσε ως στρατηγική προτεραιότητα την πολιτική ευρωπαϊκών κυρώσεων στην Τουρκία.

Δύο ομιλίες, ένας στόχος προς υλοποίηση

Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, περί τα τέλη Σεπτεμβρίου, ήταν ίσως η ύστατη προσπάθεια του Προέδρου της Δημοκρατίας να θέσει το Κυπριακό ως πρόβλημα εισβολής και κατοχής, ενώπιον των ομολογουμένως αμήχανων παγκόσμιων ηγετών. Δόθηκε επίσης η ευκαιρία να γίνει ένας τελευταίος απολογισμός των όσων έπραξε η διακυβέρνηση Αναστασιάδη, των υπέρμετρων και μονομερών υποχωρήσεων συμπεριλαμβανομένων, για να περισώσει τη διαδικασία επίλυσης. Την ίδια χρονική στιγμή, αυτό που διαφοροποίησε τη ροή των γεγονότων ήταν η δημόσια έκκληση Ερντογάν από το ίδιο βήμα, για αναγνώριση του ψευδοκράτους. Σηματοδοτώντας, έτσι, και επίσημα, έναν νέο οδυνηρό κύκλο στο εθνικό θέμα. Όπως υποκριτικά υποστήριξε, «σε αυτό το νησί υπάρχουν δύο κράτη και δύο διαφορετικά έθνη. Και αυτό πρέπει να γίνει αποδεκτό από όλους. Είναι το κλειδί για τη λύση των προβλημάτων στο νησί της Κύπρου να αποδεχθεί ότι η Τουρκία έχει ίσα δικαιώματα». Λίγο μετέπειτα, τουρκικά ΜΜΕ άφησαν να διαρρεύσει πως η τουρκική κυβέρνηση ετοιμάζεται να παρουσιάσει ψήφισμα στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών για αναγνώριση του παράνομου μορφώματος. Ενώ ο Ταγίπ Ερντογάν έθεσε ως παράδειγμα το Κοσσυφοπέδιο, αναγνωρίζοντας παράλληλα τις δυσκολίες που ενέχει ένα τέτοιο εγχείρημα.

Εντατικοποιήθηκε, ως εκ τούτου, η προσπάθεια αναβάθμισης του πολιτικού στάτους του ψευδοκράτους, ως μια παράλληλη διαδικασία που θα ασκεί πίεση για νέες υποχωρήσεις από την ελληνοκυπριακή πλευρά. Για να συμβεί αυτό, πρέπει, πέραν των εκβιαστικών τετελεσμένων, να αφήνεται ανοικτή η προοπτική για μια τελική συμβιβαστική λύση. Εξ ου και αφήνεται ανοικτό το ενδεχόμενο για μια διαδικασία συνομιλιών που θα οδηγήσει σε μια «συνεργασία δύο κρατών», η οποία προϋποθέτει, προφανώς, μιαν ανίσχυρη κεντρική δομή, που θα παραπέμπει σε μια εξαιρετικά αποκεντρωμένη συνομοσπονδία.

Οι φήμες για τη Ρωσία

Οι κινήσεις αναβάθμισης ή αναγνώρισης της ούτω καλούμενης «ΤΔΒΚ» προτεραιοποίησαν τον μουσουλμανικό κόσμο, όπως τον «Οργανισμό Ισλαμικής Συνεργασίας», αλλά και τον «Οργανισμό Τουρκογενών Κρατών», διεκδικώντας είτε καθεστώς παρατηρητή είτε ισότιμη συμμετοχή. Προκλήθηκε αναβρασμός αλλά και διχογνωμία μεταξύ των Ελληνοκυπρίων, μετά και τον τουρκικό ισχυρισμό για ένταξη του ψευδοκράτους με καθεστώς παρατηρητή στον Οργανισμό Τουρκογενών Κρατών και επικείμενη αναγνώρισή του. Η απάντηση της Λευκωσίας ήταν πως έλαβε διαβεβαιώσεις από Ουζμπεκιστάν και Καζακστάν πως κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί, εξηγώντας ότι επιδιώχθηκε αλλαγή του καταστατικού, για να μπορούν να ενταχθούν και οντότητες στον Οργανισμό, πέραν των κρατών. Φαίνεται πάντως να εκκρεμεί ακόμη η επικύρωση αυτής της αλλαγής, ωστόσο, προβληματισμό προκάλεσε το δημόσιο συγχαρητήριο μήνυμα του Γ.Γ. του Οργανισμού, για την «ημέρα ανεξαρτησίας της ΤΔΒΚ».  

Σε κάθε περίπτωση, ήδη, φαίνεται να προσελκύουν επενδυτικές κινήσεις από διάφορα κράτη, ενώ αυξάνουν τις εμπορικές σχέσεις με χώρες όπως το Πακιστάν και το Αζερμπαϊτζάν. Αντίστοιχα ήταν τα μηνύματα προς την κατεύθυνση αναβάθμισης του ψευδοκράτους, από τις δύο τελευταίες χώρες. Το παζλ συμπληρώνει η επίσκεψη ανώτατου αξιωματούχου από τη μουσουλμανική Γκάμπια στα κατεχόμενα, προϊδεάζοντας για το τι μέλλει γενέσθαι. Σε ένα δεύτερο επίπεδο, δρομολογείται και υλοποιήθηκε σε ένα βαθμό, η διοργάνωση διεθνών επιστημονικών και ακαδημαϊκών συνεδρίων, αθλητικών οργανώσεων και τουριστικών εκθέσεων, με τη συμβολή της Τουρκίας.

Μεγάλη έκταση στη δημόσια συζήτηση πήρε και η φημολογία για πτήσεις ρωσικών ιδιωτικών εταιρειών στα κατεχόμενα. Προηγήθηκε η ψύχρανση των σχέσεων Κυπριακής Δημοκρατίας – Ρωσίας μετά και την εισβολή στην Ουκρανία και τις επακόλουθες ευρωπαϊκές κυρώσεις, όπως και η δήλωση του Ρώσου Υπουργού Εξωτερικών, Σεργκέι Λαβρόφ, για την «ΤΔΒΚ», παραλείποντας το ούτω καλούμενη, σε μια προσπάθεια να ταυτίσει τις παράνομα κατεχόμενες περιοχές στην Ουκρανία από τη Ρωσία και να καλέσει σε αντίστοιχο διάλογο για την κυριότητά τους. Ακολούθησε προσπάθεια να διασκεδαστούν οι εντυπώσεις, ωστόσο, ήταν μια δήλωση που χρησιμοποιήθηκε πολλάκις από τους κατοχικούς «αξιωματούχους».  

lavrov.jpg

Το αίτημα για SOFA και η προέλαση στη «νεκρή ζώνη»

Το κατοχικό καθεστώς, συνεπικουρούμενο από τις ίσες αποστάσεις των Ηνωμένων Εθνών, τις βρετανικές ραδιουργίες, αλλά πλέον και από τη ρωσική ανοχή, έθεσε μια σειρά από προσκόμματα στη δράση της ειρηνευτικής δύναμης, σε στρατόπεδα που διατηρεί στα κατεχόμενα εδάφη. Με αποκορύφωμα την απαίτηση σύναψης ξεχωριστής συμφωνίας με τον ΟΗΕ, ως προαπαιτούμενο για την παρουσία της ΟΥΝΦΙΚΥΠ σε όλο το νησί. Κάτι που έρχεται σε αντιδιαστολή με το ψήφισμα 186 (1964) του Συμβουλίου Ασφαλείας, το οποίο προνοεί τη συγκατάθεση μόνο της κυρίαρχης Κυπριακής Δημοκρατίας. Στο περιθώριο της Γ.Σ. του ΟΗΕ, ο λεγόμενος «υπουργός εξωτερικών» κατέθεσε προσχέδιο συμφωνίας (SOFA) στον Οργανισμό, με τον εκπρόσωπο του οργανισμού να δηλώνει πως το «θέμα δεν έχει κλείσει». Ωστόσο, μόνο και μόνο η συζήτηση ενός τέτοιου αιτήματος συνιστούσε κατάφωρη παραβίωση των ίδιων των ψηφισμάτων.

Σε αυτό το πλαίσιο, διεφάνη πως υπάρχει μια άτυπη συμφωνία για «δώρα» προς το ψευδοκράτος, ως αντάλλαγμα για την «καλή του διάθεση» να αποδέχεται τις ειρηνευτικές δυνάμεις, ενόσω επεξεργάζονται μια ενδιάμεση φόρμουλα, που θα αναβαθμίζει μεν το ψευδοκράτος, αλλά δεν θα αποτελεί ξεκάθαρη συγκατάθεση ενός μορφώματος που ουσιαστικά δεν υπάρχει με βάση το διεθνές δίκαιο. Ως εκ τούτου, πέραν των μηδενικών επιπτώσεων στην προσπάθεια ανοίγματος που συντελείται στην περίκλειστη Αμμόχωστο, ο κατοχικός στρατός συνέχισε να προευλαύνει σε περιοχές της νεκρής ζώνης. Τα τρία κυριότερα περιστατικά ήταν:

– Η ΟΥΝΦΙΚΥΠ παραχώρησε στο κατοχικό καθεστώς, χωρίς να ζητήσει την έγκριση της Λευκωσίας, το πρώην γήπεδο του τουρκοκυπριακού σωματείου Τσετίνκαγια, το οποίο βρίσκεται εντός της «νεκρής ζώνης». Ακολούθησε διαμάχη μεταξύ Στιούαρτ – Λευκωσίας, χωρίς ωστόσο να αλλάξει η απόφαση.

– Ανηγέρθη νέο στρατιωτικό φυλάκιο στα όρια της «νεκρής ζώνη»ς ή εντός της «ζώνης ασφαλείας», στο χωριό Δένεια. Το εν λόγω περιστατικό συνοδεύτηκε από διπλή επιχείρηση εκφοβισμού Ελληνοκύπριου γεωργού από Τούρκους στρατιώτες. Στο δεύτερο περιστατικό, η ΟΥΝΦΙΚΥΠ ήταν εκκωφαντικά απούσα, παρά τα όσα ψευδώς ισχυρίστηκε.

– Επιχειρήθηκε νέος εκφοβισμός Ελληνοκύπριου γεωργού στο χωριό Αστρομερίτης, όπου Τούρκοι στρατιώτες περικύκλωσαν τον γεωργό, σε τεμάχιο εντός της «νεκρής ζώνης». Αποφεύχθηκαν τα χειρότερα με παρέμβαση της ΟΥΝΦΙΚΥΠ.

iStock-1131600870.jpg

Κατεχόμενα: Εν μέσω κρίσεων και «εκλογών»

Κερασάκι στην τούρτα, οι κινήσεις μερικής ενσωμάτωσης «δομών» του ψευδοκράτους στην Τουρκία, μέσω του λεγόμενου «πρωτοκόλλου οικονομικής και δημοσιονομικής συνεργασίας», το οποίο υπεγράφη και φαίνεται να ακολουθείται κατά γράμμα. Αγγίζοντας όλες τις πτυχές του δημόσιου βίου, από τις θρησκευτικές ελευθερίες, τον πολιτισμό, μέχρι αναπτυξιακά και εξοπλιστικά προγράμματα, αλλά και τη «δικαστική εξουσία».

Στα κατεχόμενα, μετά τις λεγόμενες «βουλευτικές εκλογές», ακολούθησε νέα πολιτική κρίση με αλλαγή «προσώπων» αλλά όχι κομμάτων, ενώ, ακόμη και οι «δημοτικές εκλογές» του Δεκεμβρίου, συνοδεύτηκαν από καταγγελίες για έμμεσες τουρκικές παρεμβάσεις, «πολιτογραφήσεις» Τούρκων εποίκων και φίμωση αντιπολιτευόμενων φωνών. Στην εξίσωση και η αντικατάσταση του παράνομου Τούρκου «πρέσβη» με τον Μετίν Φεϊζίογλου, πρώην πολιτικό αντίπαλο του Ερντογάν και νυν στενό του συνεργάτη, πρώην Πρόεδρο του Τουρκικού Δικηγορικού Συλλόγου και από τους εμπνευστές του ανοίγματος της Αμμοχώστου. Η κάθοδός του συνοδεύτηκε με νέες υποσχέσεις για επικείμενο μεγάλο άνοιγμα και δημιουργία «προξενείου» και άλλων κοινωνικών δομών στην πόλη.

Μακρύς προεκλογικός: Σκαμπανεβάσματα στην ένταση, λίγες διαφοροποιήσεις στα νούμερα

Χωρίς δραστική αλλαγή του προεκλογικού τοπίου σε σχέση με την αρχή της χρονιάς και με πρόβλεψη για μάχες σε τουλάχιστον τρία μέτωπα, αλλά και πιθανές εσωκομματικές τριβές ενόψει, ολοκληρώθηκε η φετινή, ομολογουμένως μεγάλη, προεκλογική χρονιά. Θα ήταν ψέμα να ειπωθεί πως ήταν η μόνη, καθώς ο σκληρός προεκλογικός άρχισε ακόμη και ένα χρόνο πριν, ενώ επίσημα, η προεκλογική σήκωσε αυλαία από το τελευταίο τρίμηνο του 2021.

Δημοσκοπικά, τουλάχιστον, ο Νίκος Χριστοδουλίδης παραμένει πρώτος, αρκετές φορές με ποσοστό πέραν του 30%, ενώ ακολουθούν οι Αβέρωφ Νεοφύτου και Ανδρέας Μαυρογιάννης, με μικρή διαφορά μεταξύ τους, στα όρια του στατιστικού λάθους. Σε τουλάχιστον μία δημοσκόπηση δε, ο υποψήφιος τον οποίο στηρίζει το ΑΚΕΛ κατάφερε να προσπεράσει τον υποψήφιο του ΔΗΣΥ και εισέρχεται αυτός στον 2ο γύρο, παρά τους αρχικούς ενδοιασμούς που φαίνεται να είχε ο ΑΚΕΛικός κόσμος και μια μερίδα άλλων ψηφοφόρων, που φαίνεται να ταυτίστηκαν εν τέλει με το πρόγραμμα, το ύφος και τον χαρακτήρα του τέως διαπραγματευτή. Την ίδια ώρα, ο Αβέρωφ Νεοφύτου κατάφερε να επαναφέρει ένα κομμάτι μελών του ΔΗΣΥ που είχαν αρχικώς ταχθεί στο πλευρό του Νίκου Χριστοδουλίδη, ωστόσο, δεν φαίνεται να είναι αρκετό να του δώσει πραγματική ώθηση για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Πάντως, εκεί που οι υποστηρικτές του κόμματος της δεξιάς ήταν μοιρασμένοι, αυτήν την ώρα μόνο ένας στους τρεις ψηφίζει Νίκο Χριστοδουλίδη.

Το παζλ συμπληρώνουν οι Αχιλλέας Δημητριάδης και Χρίστος Χρίστου, με τον δεύτερο να σηκώνει κεφάλι και να φαίνεται πως έχει τα φόντα για να πάρει την τέταρτη θέση, αν ληφθεί υπόψη και η κρυμμένη ψήφος που έχει διαχρονικά το ΕΛΑΜ. Από τους «μικρούς», ο μόνος που δεν αφανίζεται τελείως – ως είθισται στην τελική ευθεία – είναι ο Γιώργος Κολοκασίδης, που παίρνει δημοσκοπικά από 1,5 έως και πέραν του 3,5%.

Κρίση στον ΔΗΣΥ – Παραίτηση Χριστοδουλίδη

Ενώ η εσωστρέφεια γιγαντωνόταν και ο Νίκος Χριστοδουλίδης δεν ξεκαθάριζε προθέσεις, το κυβερνών κόμμα, αρχές τις χρονιάς έδωσε σήμα για την αρχή των εσωκομματικών διαδικασιών, προς εξεύρεση του εκλεκτού. Λίγες ημέρες πριν από την ημερομηνία κατάθεσης υποψηφιοτήτων (10 Ιανουαρίου), ο Αβέρωφ Νεοφύτου πρότεινε στον Νίκο Χριστοδουλίδη να θέσει στα όργανα του κόμματος την υποψηφιότητά του και, ακολούθως, τα 51 χιλιάδες μέλη του κόμματος να ψηφίσουν, με τον νικητή να είναι τόσο ο Πρόεδρος του κόμματος, όσο και ο υποψήφιος για την Προεδρία. Κάτι που τελικά δεν αποδέχθηκε ο τέως Υπουργός Εξωτερικών. Μια περίοδος που έμελλε να απασχολήσει και στη συνέχεια τον προεκλογικό αγώνα, καθώς, στα μετέπειτα διακαναλικά debate έγινε αναφορά ακόμη και για συμβιβαστική πρόταση του Προέδρου της Δημοκρατίας, η οποία, σύμφωνα με τα όσα λέχθηκαν, φαίνεται να έδινε προτεραιότητα στον Αβέρωφ Νεοφύτου και, ακολούθως, εάν δεν γινόταν δυνατή μια σύμπλευση με άλλους σχηματισμούς, στον Νίκο Χριστοδουλίδη. Τελικά, η έγκριση της υποψηφιότητας Αβέρωφ Νεοφύτου έγινε στις 20 Μαρτίου, από το Ανώτατο Συμβούλιο.

Στις 9 Ιανουαρίου, μια ημέρα πριν από την ημερομηνία υποβολής υποψηφιοτήτων στον ΔΗΣΥ, ο Νίκος Χριστοδουλίδης παραιτήθηκε από τη θέση του Υπουργού Εξωτερικών και, παράλληλα, εξέφρασε ενδιαφέρον για τις προεδρικές εκλογές. Ξεκαθάρισε, δε, πως η όποια πιθανή υποψηφιότητά του δεν θα εξαρτηθεί από «χρονοδιαγράμματα που επέβαλαν μεθοδεύσεις άλλων», ενώ διαφώνησε με «πρόωρες και μακρές προεκλογικούς περιόδους». Η εν λόγω ημέρα σηματοδότησε και την απαρχή των πρώτων επίσημων επαφών του με τον κόσμο. Η επίσημη εξαγγελία της υποψηφιότητάς του έγινε σχεδόν απροειδοποίητα, στις 12 Μαΐου, με βίντεο που αναρτήθηκε στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης. Το εν λόγω βίντεο αποτέλεσε και την πρώτη καλή ευκαιρία στον ΔΗΣΥ να στρέψει τα πυρά του στο στέλεχός του, καθώς παρέμεινε και παραμένει ακόμη μέλος του κόμματος. Μέσα από μια σειρά από βίντεο διεφάνησαν αρκετές κλεμμένες ατάκες, από την ομιλία του τότε υποψηφίου του κόμματος, Ιωάννη Κασουλίδη. Με τον κ. Χριστοδουλίδη να παραδέχεται τις ομοιότητες και να «καίει» τον επικοινωνιολόγο του.

Untitled-1.jpg

Από το ΑΚΕΛ, στον Υπουργό του Αναστασιάδη

Το ΔΗΚΟ ανακοίνωσε το οριστικό διαζύγιο με το ΑΚΕΛ, πριν καλά-καλά πάνε σε γάμο, στις 12 Απριλίου. Προηγήθηκε μια μακρά περίοδος εντός έντονου φλερτ, που εκφράστηκε πολιτικά ακόμη και ένα χρόνο πριν από τις βουλευτικές εκλογές. Την ίδια ώρα, έγιναν την υστάτη κάποιες προσπάθειες να διασωθεί η όποια πιθανή συνεργασία, ωστόσο, φαίνεται πως εκ μέρους του ΔΗΚΟ είχε ξεκαθαρίσει πως είτε θα στηριζόταν από το κόμμα της Αριστεράς ο Νικόλας Παπαδόπουλος είτε ο εναλλακτικός δρόμος προς τη διακυβέρνηση του τόπου είναι η στήριξη στον Νίκο Χριστοδουλίδη. Τα ονόματα που ακούστηκαν προηγουμένως μεταξύ ΑΚΕΛ – ΔΗΚΟ, πολλά, με κυριότερα αυτά των Μάρκου Κυπριανού, Γιώργου Παμπορίδη, Χριστιάνας Ερωτοκρίτου, Ανδρέα Μαυρογιάννη, Οδυσσέα Μιχαηλίδη και Στέλιου Πλατή. Από αυτά τα ονόματα και πλην του Προέδρου του, το ΔΗΚΟ φέρεται να συζήτησε ουσιαστικά μόνο το πρώτο.  Κατόπιν μη ενδιαφέροντος του κ. Κυπριανού, αλλά και της μη συναίνεσης του ΑΚΕΛ στη στήριξη Νικόλα, καθώς θα υπήρχαν δυσκολίες για στήριξή του από τα μέλη του κόμματος, έκλεισε μια μεγάλη σελίδα.  

Πήραν σειρά τα κόμματα του ενδιάμεσου, πλην των Οικολόγων

Ένα μήνα και κάτι και αφού ακολούθησαν ανεπίσημες και επίσημες επαφές με τον υποψήφιο, τα κόμματα του λεγόμενου ενδιάμεσου χώρου άρχισαν σταδιακά να ανακοινώνουν την επίσημη στήριξή τους προς τον κ. Χριστοδουλίδη. Την αρχή έκανε το ΔΗΚΟ, στις 26 Ιουνίου, ενώ είκοσι μέρες μετά ακολούθησε η ΕΔΕΚ. Τέλη Αυγούστου πήρε σειρά η Ελένη Θεοχάρους με την – σχεδόν ανενεργή – «Αλληλεγγύη», αρχές Οκτωβρίου οι Κυνηγοί και μέσα Οκτωβρίου η ΔΗΠΑ. Το μόνο κόμμα που φαίνεται να βρήκε κάποιες πραγματικές αντιστάσεις στο εσωτερικό του πριν λάβει την απόφαση, ήταν η ΔΗΠΑ, καθώς υπήρχε και ένα – όπως διεφάνη στο τέλος – μικρό αλλά δυναμικό ρεύμα, που προέκρινε σύμπλευση με τον ΔΗΣΥ. Στην ΕΔΕΚ, από την άλλη, παρά τη μικρή στήριξη που υπάρχει προς τον Γιώργο Κολοκασίδη, με κύριο εκφραστή αυτής της τάσης τον βουλευτή Κωστή Ευσταθίου, φαίνεται πως ο Νίκος Χριστοδουλιδης λειτουργεί ως ο συνδετικός κρίκος της επίσημης ηγεσίας, με τις διάφορες δυνάμεις αντιφρονούντων, διαγεγραμμένων και μη, όπως οι περιπτώσεις των Δημήτρη Παπαδάκη και Γιώργου Βαρνάβα, οι οποίοι επίσης στήριξαν τον τέως Υπουργό της διακυβέρνησης ΔΗΣΥ. Το Κίνημα Οικολόγων ήταν το μόνο κόμμα του «ενδιάμεσου» που δεν έδωσε τη στήριξή του, καθώς, λόγω πρόνοιας στο καταστατικό του για πλειοψηφία πέραν του 60%, δεν κατάφερε κανείς υποψήφιος να το προσπεράσει. Ο Μαυρογιάννης εξασφάλισε 41%, ο Χριστοδουλίδης 25%, ενώ οι Δημητριάδης και Κολοκασίδης από 16%.

Μαυρογιάννης: Πήρε στήριξη από ΑΚΕΛ και ανέβασε στροφές

Το ΑΚΕΛ ταλανίστηκε μεταξύ κάποιων υποψηφίων, με κύριους τους Ανδρέα Μαυρογιάννη, Αχιλλέα Δημητριάδη και Ερατώ Κοζάκου Μαρκουλή. Αφού παρέμειναν οι πρώτοι δύο, τελικά τα 1000 μέλη του κόμματος κλήθηκαν να απαντήσουν αν η πρόταση της Κεντρικής Επιτροπής για τον Ανδρέα Μαυρογιάννη τούς βρίσκει σύμφωνους. Με το αποτέλεσμα στις αρχές Ιουνίου να είναι αρκετά υψηλό, της τάξης του 90%. Η πρόταση για Μαυρογιάννη είχε ήδη συζητηθεί στις ομάδες βάσης, ωστόσο, μετά το αποτέλεσμα, η ηγεσία του ΑΚΕΛ άρχισε έναν πραγματικό αγώνα δρόμου, αφενός για να καλύψει το χαμένο έδαφος και, αφετέρου, να συσπειρώσει στον μέγιστο δυνατό βαθμό τον κόσμο του. Σε ένα δεύτερο επίπεδο, ο Ανδρέας Μαυρογιάννης, ο οποίος είχε ήδη πραγματοποιήσει επαφές με την πλειοψηφία των κομμάτων, έριξε δίκτυα για να διευρύνει τη στήριξή του. Ομολογουμένως, έφθασε αρκετά κοντά στη στήριξη από το Κίνημα Οικολόγων, ενώ στηρίχθηκε από μικρά σύνολα και ομάδες της ευρύτερης Αριστεράς, καθώς και πολιτικά πρόσωπα όπως η τέως βουλευτής Άννα Θεολόγου, η βουλευτής των Οικολόγων Αλεξάνδρα Ατταλίδου και η τέως Αναπληρώτρια Πρόεδρος του κινήματος Έφη Ξάνθου.

Πήρε αργά μπρος το ΕΛΑΜ, ξεκίνησαν νωρίς Δημητριάδης και Κολοκασίδης

Το ΕΛΑΜ, αν και επέλεξε υποψήφιο τον Πρόεδρό του σχετικά γρήγορα, στα τέλη Μαΐου, εντούτοις, φαίνεται να άργησε να ανεβάσει στροφές. Για σχεδόν όλη τη χρονιά οι δημοσκοπήσεις έδειχναν σχετικά χαμηλά ποσοστά στο κόμμα, ιδίως σε σχέση με τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές, με τα στελέχη του κόμματος να σπεύδουν να διασώσουν την εικόνα που δημιουργείτο, αναφέροντας πως διαχρονικά οι δημοσκοπήσεις δίνουν στο ΕΛΑΜ χαμηλότερο ποσοστό. Ξεχωρίζει πάντως η προσπάθεια του εθνικιστικού κόμματος να ξεφύγει από τον αποκλεισμό στον οποίο έχει περιέλθει από την πλειοψηφία των κομμάτων, ενώ έχει ήδη εκφραστεί η βούληση για συζήτηση στον 2ο γύρο των εκλογών.

Ο Αχιλλέας Δημητριάδης μπήκε από τους πρώτους στον προεκλογικό φέτος, εξαγγέλλοντας υποψηφιότητα στις 28 Φεβρουαρίου. Διεκδίκησε ανεπιτυχώς αλλά με αξιώσεις μια στήριξη από το ΑΚΕΛ, όσο και από τους Οικολόγους, ενώ μέσα Ιουνίου πήρε στήριξη από την Πρωτοβουλία Αμμόχωστος για την Κύπρο. Ξεκίνησε από αρκετά υψηλά ποσοστά, της τάξης του 8%, ενώ σταδιακά έχει σταθεροποιηθεί στο 4-6%. Έχει προσφάτως τοποθετηθεί για τον 2ο γύρο, αναφέροντας πως θα στηρίξει όποιον είναι πιο κοντά στο πρόγραμμά του.

Από τους πρώτους εξήγγειλε υποψηφιότητα ο Γιώργος Κολοκασίδης, ο οποίος, από τα κόμματα είχε ζητήσει επαφή μόνο από το Κίνημα Οικολόγων. Στις 14 Αυγούστου πήρε στήριξη από την Αδούλωτη Κερύνεια. Τοποθετήθηκε πολλές φορές κατά της ευρύτερης κομματοκρατίας, στηλιτεύοντας και τη χορηγία που λαμβάνουν τα κόμματα. Ξεχώρισαν δύο εκδηλώσεις του για το Κυπριακό και ενάντια στη ΔΔΟ, με ομιλητές, μεταξύ άλλων, τους Ιωάννη Μάζη, Φοίβο Κλοκκάρη, Κωνσταντίνο Γρίβα και Στέφανο Καραβίδα, ενώ μέσα Δεκεμβρίου έχει ανακοινώσει τη στήριξη που δέχεται από 72 προσωπικότητες, μεταξύ των οποίων του Νίκου Κουτσού, του Λουκή Λουκαΐδη και του Ανδρέα Αγγελίδη.  

Από τις «μυστικές συμφωνίες» στα ξεκαθαρίσματα Αναστασιάδη

Από τις αντιπαραθέσεις, πέραν της κυρίαρχης διαμάχης Αβέρωφ – Χριστοδουλίδη, με σκοπό να τεθεί απέναντι από το κόμμα ο δεύτερος, κυριάρχησε η φερόμενη «μυστική συμφωνία» ΔΗΚΟ – Χριστοδουλίδη, περί τα τέλη Νοεμβρίου. Το ΔΗΚΟ διέψευσε την ύπαρξη δημοσιευμένου εγγράφου, στο οποίο καταγραφόταν ένας άξονας πάνω στον οποίο θα κινηθεί η διαχείριση της προεκλογικής, αναφέροντας πως η μόνη συμφωνία είναι στη βάση των σημείων/συγκλίσεων. Δεν πήρε ωστόσο νομικά μέτρα, αν και ο ΔΗΣΥ μονοπωλούσε τον προεκλογικό με το θέμα αυτό, για τουλάχιστον 5 ημέρες. Τόσο το ΔΗΚΟ, όσο και η ΕΔΕΚ, αλλά και ο Νίκος Χριστοδουλίδης, παρά το ότι από το φερόμενο έγγραφο δεν διαφαινόταν καμιά ανήθικη συμφωνία, επέμεναν και επιμένουν πως δεν έχουν συνάψει καμία συμφωνία, πόσω μάλλον συμφωνία διαμοιρασμού οφικίων. Ωστόσο, οι πληροφορίες,  της «Σημερινής» συμπεριλαμβανομένης, δίνουν και παίρνουν. Στην ίδια κατηγορία εντάσσεται και η κατηγορία ΔΗΣΥ, για κυβέρνηση «αχταρμά», μετά από δηλώσεις στελεχών της ΔΗΠΑ, πως προτάθηκε και έγινε αποδεκτός ένας μηχανισμός επίλυσης αδιεξόδων μεταξύ των κομμάτων που στηρίζουν Χριστοδουλίδη.

Στα αξιοσημείωτα και η έκκληση Αβέρωφ Νεοφύτου στον Νίκο Αναστασιάδη, να ξεκαθαρίσει εκ νέου τη στήριξή του προς το πρόσωπό του, προς απάλειψη των όποιων σκιών αφέθηκαν να υπάρχουν. Ένα αίτημα που έγινε δημόσια, μετά από μια – κατ’ ισχυρισμόν – αστειευόμενη δήλωση του Προέδρου της Δημοκρατίας, που θέλησε να διαβεβαιώσει πως «δεδομένου ότι όπως διαφαίνεται [Πρόεδρος] θα είναι ένας εκ των τριών συνεργατών του, θα έχει την επιρροή έτσι ώστε αυτή η αγάπη να μεταλαμπαδευτεί και να συνεχίσει κατά τον ίδιο τρόπο η κρατική συμπαράσταση». Μετά από μερικές μέρες σιωπής του Προέδρου, κλείδωσε συνάντηση για αποφόρτιση του κλίματος, λίγες ώρες πριν ανταμώσουν σε κοινή εκδήλωση. Έκτοτε, από τον Νοέμβριο και έπειτα δηλαδή, διεφάνη μια πιο ενεργός παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας στη δημόσια σφαίρα και σε εγκαίνια έργων, ενώ τονίστηκε με πιο εμφαντικό τρόπο η στήριξή του στον πρόεδρο της παράταξης. Έστρεψε δε και πιο διακριτά τα πυρά του, προς τον Νίκο Χριστοδουλίδη.

Ναυάγησε πάντως μια προσπάθεια που θα μπορούσε να διαμορφώσει κάπως το σκηνικό, έστω στον 2ο γύρο, αν και συζητείτο για τουλάχιστον ένα μήνα, μέσα στο φθινόπωρο. Οι τέσσερεις «μικροί», Δημητριάδης, Χριστοφίδης, Πρωτοπαπάς και Ηλιάδης, δεδομένης της κοινής στήριξης σε ό,τι αφορά τη βάση λύσης ΔΔΟ, αλλά και αρκετών άλλων, όπως ισχυρίστηκαν, κοινών απόψεων, επιχείρησαν να προτάξουν μια κοινή υποψηφιότητα. Κάτι που, όμως, δεν κατέστη εφικτό, καθώς δεν βρέθηκε αυτή η χρυσή τομή, που, αφενός, θα έδινε προοπτική και αφετέρου, θα παραμέριζε εγωισμούς.

Σημερινή

TAGS:


e-genius.gr ...intelligent web software