x 
Καλάθι - 0,00 €

Καλάθι

Το καλάθι σας είναι άδειο.

Συνέντευξη με τον Βετεράνο της Κύπρου, Νικόλαο Αργυρόπουλο!

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΕΙΤΕ ΕΔΩ

ΣΤΕΙΛΤΕ ΜΗΝΥΜΑ

Η Ένωση θα είχε αλλάξει τους συσχετισμούς δυνάμεων υπέρ της Ελλάδος

Ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος Γ΄ πολέμησε λυσσαλέα την Ένωση

 

Στον Χάρη Μπερτίδη

Ο Νικόλαος Φ. Αργυρόπουλος τάραξε για τα καλά τα ύδατα με το βιβλίο του «Οι Ένοχοι» (Εκδόσεις Περιοδικού «Ενδοχώρα»), το οποίο είναι «αυστηρώς ακατάλληλο για αληθοφοβικούς και αλλεργικούς στην αλήθεια». Το πόνημα του συμπολίτη μας ο οποίος πολέμησε στην Κύπρο το 1974, είναι πληρέστατο, με υλικό που στοιχειοθετεί το επιχείρημα του πολύπειρου συγγραφέα ότι οι πολιτικοί φοβούνται και επειδή κατέλαβαν την εξουσία διά του αίματος της σφαγμένης Κύπρου συμμετέχοντες στον σφαγιασμό της, θέλουν να κρύψουν το έγκλημά τους. Όμως, ουδέν κρυπτόν υπό το φως του ηλίου. Ο συγγραφέας μίλησε στην «ΕΩ» και μας είπε πολλά και ενδιαφέροντα.

Πολεμήσατε το 1974 στην Κύπρο. Πόσο άλλαξαν τα συμπεράσματά σας για τα όσα συνέβησαν στην πάροδο του χρόνου; Ποια είναι τα νεώτερα στοιχεία και τι αλλάζουν στη γνώση μας για τα όσα συνέβησαν με την εισβολή του Αττίλα στην Κύπρο;

Έχουν περάσει από το 1974 που έγινε ο πόλεμος στην Κύπρο, 49 ολόκληρα χρόνια. 49 χρόνια, τα οποία εκμεταλλεύθηκαν όλα ανεξαιρέτως τα πολιτικά κόμματα που πέρασαν από την Βουλή των Ελλήνων ασκώντας εξουσία ή έλεγχο της εξουσίας, για να διασπείρουν ψέματα στην ελληνική κοινωνία σχετικά με όσα συνέβησαν στην Κύπρο το 1974. Η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτικών (με ελάχιστες λαμπρές εξαιρέσεις ενός-δύο γενναίων ανδρών) ασχολήθηκε επισταμένως με το να αλλοιώσει την ιστορική αλήθεια και να την κρύψει, θάβοντάς την. Η επίσημη ονομασία της ταφόπλακας που σκεπάζει τον τάφο που έθαψαν την αλήθεια λέγεται «Φάκελος της Κύπρου». Η αλήθεια όμως δεν πεθαίνει ποτέ. Τα στοιχεία που έρχονται να συντρίψουν την ταφόπλακα και να αναδείξουν ολοζώντανη την αλήθεια, με αποδείξεις και τεκμήρια, περιέχονται στο βιβλίο «Οι ένοχοι», που αξιώθηκα να γράψω.

Γιατί παραμένουν αδικαίωτοι όλοι όσοι έχυσαν το αίμα τους για την πατρίδα το 1974; Τι φοβάται η Πολιτεία και δεν κάνει αυτό που πρέπει;

Η Πολιτεία δεν φοβάται. Οι πολιτικοί φοβούνται. Επειδή κατέλαβαν την εξουσία διά του αίματος της σφαγμένης Κύπρου συμμετέχοντες στον σφαγιασμό της, θέλουν να κρύψουν το έγκλημά τους. Γι’ αυτό έπλασαν σωρεία ψεμάτων, με τα οποία γαλούχησαν όλες τις γενιές των Ελλήνων από το 1974 και μετά. Ουδέποτε μίλησαν γι’ αυτούς που έπεσαν ενδόξως στα πεδία της Τιμής, πολεμώντας σαν λιοντάρια τον βάρβαρο Τούρκο εισβολέα. Ουδέποτε μίλησαν για τους 1876 Έλληνες (εξ Ελλάδος και εκ Κύπρου) που αιχμαλωτίσθηκαν και έκτοτε υποφέρουν τα πάνδεινα στις πιο σκληρές τουρκικές φυλακές, υφιστάμενοι καθημερινά τα πιο απάνθρωπα βασανιστήρια που δεν χωράει ο νους του ανθρώπου. Ουδέποτε μίλησαν για τους γενναίους υπερασπιστές της ελευθερίας της Κύπρου, που σταμάτησαν τις ορδές των σφαγέων πολεμώντας νηστικοί, διψασμένοι, με λίγα λιανοντούφεκα και λίγα πυρομαχικά. Ουδέποτε μίλησαν για τον ρόλο των δήθεν φίλων και δήθεν συμμάχων Άγγλων, οι οποίοι υποστήριζαν και ενίσχυαν απροκάλυπτα και με κάθε τρόπο (στρατιωτικό και διπλωματικό) τους Τούρκους κατά την εισβολή και κατά την διάρκεια του πολέμου˙ ούτε βεβαίως και για τους Αμερικάνους και τους Σοβιετικούς, οι οποίοι παραμόνευαν γύρω από την Κύπρο με τα πολεμικά πλοία τους, έτοιμοι να επέμβουν –υπέρ των Τούρκων φυσικά- αν κάτι από τα σχέδια αλώσεως της Κύπρου πήγαινε στραβά. Δεν μίλησαν ποτέ για τον εχθρικό ρόλο των «φίλων» και «συμμάχων» προς την Κύπρο, επειδή αυτοί τους βοήθησαν να καταλάβουν την εξουσία στην Ελλάδα.   

Ποιες είναι οι κρυμμένες αλήθειες για το Κυπριακό και τι είναι εκείνο που μας λείπει για να έχουμε πλήρη εικόνα των όσων συνέβησαν; Τι κρύβεται στον Φάκελο της Κύπρου που δεν θέλουν να μάθουμε;

Η τραγωδία του 1974 δεν συνέβη έτσι ξαφνικά, σαν να έπεσε κεραυνός εν αιθρία. Οι ρίζες του κακού είναι πολύ βαθειές και ο σπόρος του φυτεύτηκε πολλά χρόνια πρίν ˙ από τότε δηλαδή που οι ηγεσίες Ελλάδος και Κύπρου σύσσωμες συμφώνησαν και διά χειρών Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ΄, Κωνσταντίνου Καραμανλή και Ευαγγέλου Αβέρωφ, υπέγραψαν την Συμφωνία του Λονδίνου στις 19 Φεβρουαρίου 1959. Ήταν η στιγμή που υλοποιήθηκε η προδοσία του νικηφόρου αγώνα της θρυλικής ΕΟΚΑ κατά του Άγγλου δυνάστη. Από την 1η Απριλίου 1955 μέχρι το 1959 η αήττητη ΕΟΚΑ, υπό την εμπνευσμένη καθοδήγηση του αρχηγού της στρατηγού Γεωργίου Γρίβα – Διγενή, κατάφερε με καθημερινά αλλεπάλληλα καίρια χτυπήματα να εξουδετερώση έναν πάνοπλο αγγλικό στρατό 40.000 στρατιωτών και εξευτέλισε την Αγγλία ως κραταιά δύναμη, η οποία έχασε τον έλεγχο της κυριαρχίας της επί της Κύπρου και σύρθηκε σε διαπραγματεύσεις. Ο σκοπός του Αγώνα, δηλαδή η απελευθέρωση της Κύπρου από τον αγγλικό ζυγό και η πολυπόθητη Ένωσή της με την Ελλάδα, ήταν μια ανάσα από την πραγματοποίησή του. Δυστυχώς για την Κύπρο, την Ελλάδα και τον Ελληνισμό, ήλθε η αποφράδα 19η Φεβρουαρίου 1959, που γέννησε τον πόλεμο του 1974 και την καταστροφή. Ο «Φάκελος της Κύπρου» κρύβει μέσα του τις εγκληματικές ευθύνες των πραγματικών ενόχων της τραγωδίας, του Προέδρου της Κύπρου και Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ΄, του Κωνσταντίνου Καραμανλή, του Ευαγγέλου Αβέρωφ, του Γεωργίου Μαύρου, των συνεργών τους Ιωαννίδη, Γκιζίκη, Ανδρουτσόπουλου, Μπονάνου, Γαλατσάνου, Παπανικολάου, Αραπάκη, καθώς και των συνεχιστών τους στην εξουσία πολιτικών προσώπων, οι οποίοι συνεχίζουν να αποκρύπτουν την αλήθεια. Η μεγαλύτερη μέριμνά τους ήταν και είναι η πάση θυσία απόκρυψη των στοιχείων του «Φακέλου», επειδή είναι τα αδιάσειστα στοιχεία της ενοχής τους. Αυτά ακριβώς έρχεται το βιβλίο «Οι Ένοχοι» να αποκαλύψει. Ποιοι, εσωτερικοί και εξωτερικοί εχθροί, πότε, πώς και γιατί σχεδίασαν, μεθόδευσαν, οργάνωσαν και εξετέλεσαν αυτό το σατανικό σχέδιο αλώσεως της Κύπρου από τους Τούρκους. Αλλά και ποιοί γενναίοι και ασυμβίβαστοι Έλληνες, πολεμώντας με ψυχή για Του Χριστού την πίστη την Αγία και της πατρίδος την ελευθερία, ανέτρεψαν τα σχέδιά τους και κράτησαν ελεύθερο το 63% της κυπριακής γης.        

Γιατί κυνηγήθηκαν οι πραγματικοί ήρωες του 1974; Ποιος ήταν εκείνος ο μηχανισμός που τους έβαλε στο μάτι; Τι είχε να κρύψει;

Τίποτα δεν γίνεται τυχαίως. Ό,τι έκαναν για να απαλείψουν το έπος του Πλωτάρχη Ελευθερίου Χανδρινού, εξαφανίζοντας μεθοδικά και οργανωμένα τον ίδιο, το Α/Γ ΛΕΣΒΟΣ και όλα τα στοιχεία, τα ίδια έκαναν για τον πόλεμο και για τους πολεμιστές. Επί 25 χρόνια οι «αρμόδιοι» αρνούνταν πεισματικά ακόμα και να ψελλίσουν την λέξη «πόλεμος». Και αφού δεν υπήρξε πόλεμος, δεν υπάρχουν και πολεμιστές. Για εμάς, αυτό ήταν χειρότερο κι’ απ’ τον ίδιο τον πόλεμο. Μας στέρησαν σκοπίμως, αυτά που δικαίως απολάμβαναν όλοι οι Έλληνες που έλαβαν μέρος σε προηγούμενους πολέμους που ενεπλάκη η Ελλάδα (Βαλκανικούς Πολέμους, Μικρασιατική Εκστρατεία, 1ο και 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, Εθνική Αντίσταση, ακόμα και στον πόλεμο της Κορέας). Την αναγνώριση της πολεμικής δράσεως και της θυσιαστικής προσφοράς αίματος, την δέουσα τιμή και τον προσήκοντα σεβασμό από την Πολιτεία πρωτίστως και φυσικά από την κοινωνία, η οποία δεν γνώριζε την αλήθεια. Αντί να κάνει το χρέος της απέναντί μας η Πολιτεία, δια των «αρμοδίων» εκπροσώπων της την είδαμε να μας αποστρέφεται και να μας περιφρονεί. Όταν τους ζητούσαμε να πουν την αλήθεια, αυτοί εύρισκαν την ευκαιρία να την κατακρεουργούν και να την αλλοιώνουν, ξερνώντας το ένα ψέμα πάνω στο άλλο. Το γιατί τα έκαναν αυτά οι πολιτικοστρατιωτικοί «αρμόδιοι», αργήσαμε λίγο να το καταλάβουμε, αλλά μας έκαναν και το εμπεδώσαμε πολύ καλά.  

Τρεις ήταν οι λόγοι :

1ον: Επειδή ήταν οι μεγάλοι ένοχοι για τον πόλεμο και για τις συνέπειές του, τα οποία αξιοποίησαν αποκλειστικώς προς ίδιον όφελος. 2ον: Επειδή έπρεπε να ευρεθούν κάποιοι άλλοι να ενοχοποιηθούν, να πέσει επ’ αυτών το ανάθεμα της κοινωνίας και να καταστούν έτσι αναξιόπιστοι μάρτυρες της τραγωδίας, ώστε ό,τι κι’ αν πουν στο μέλλον, ό,τι κι’ αν αποκαλύψουν, να αντιμετωπίζεται με αμφιβολία και επιφυλάξεις. Και ποιοί είναι αυτοί που έπρεπε να ευρεθούν; Μα βεβαίως οι πολεμιστές, οι αυτόπτες μάρτυρες του εθνικού εγκλήματος. 3ον: Επειδή θέλουν και επιδιώκουν με κάθε τρόπο, να μην υπάρχουν παραδείγματα ηρωισμού που θα θαυμάζουν οι επόμενες γενεές των Ελλήνων. Για να μην έχουν τα Ελληνόπουλα πρότυπα ανδρείας, γενναιότητος και φιλοπατρίας που υπερβαίνει το ανθρώπινο μέτρο και ακυρώνει φυσικούς νόμους. Να μη γεμίζουν οι ψυχές τους από υπερηφάνεια για τη δόξα των πατεράδων και των παππούδων τους. Για να μη θελήσουν ποτέ να τους μοιάσουν, να τους μιμηθούν και να τους ξεπεράσουν. Με λίγα λόγια, για να μην έχουν τα «κότσια» να «σηκώσουν κεφάλι», πιστεύοντας ότι μπορούν να αναμετρηθούν με πολλούς και να νικήσουν.

Γιατί δεν διατήρησαν και αντίθετα έστειλαν για παλιοσίδερα το αρματαγωγό «Λέσβος», το οποίο υπό τον γενναίο διοικητή του Ελευθέριο Χανδρινό έσωσε την Πάφο; Ποια είναι η δική σας απάντηση στο ερώτημα γιατί ο ηρωισμός στην Ελλάδα διώκεται κατ’ αυτόν τον τρόπο;

Όταν μιλάμε για τον ήρωα Πλωτάρχη Ελευθέριο Χανδρινό, πρέπει να σκεπτόμαστε ότι αναφερόμαστε στον άνθρωπο-θρύλο, τον σκληρό τιμωρό των βέβηλων και βαρβάρων Τούρκων και φυσικά τον ελευθερωτή της Πάφου και της Νοτιοδυτικής Κύπρου. Ο άθλος που κατήγαγε ως Κυβερνήτης του θρυλικού Α/Γ «ΛΕΣΒΟΣ», είναι μοναδικός στα χρονικά της σύγχρονης ελληνικής ναυτικής ιστορίας. Συνετελέσθη με δική του πρωτοβουλία, δηλαδή χωρίς διαταγές από την πολιτικοστρατιωτική ηγεσία της Κύπρου ή της Ελλάδος και αποδεικνύει πέραν πάσης αμφιβολίας τον προδοτικό ρόλο αυτών των ηγεσιών. Οι πολλαπλώς ωφεληθέντες από την τραγωδία της Κύπρου το 1974 πολιτικοί, προσπάθησαν και εν πολλοίς κατάφεραν να αποκρύψουν την ιστορική αλήθεια του πολέμου, κατακρεουργώντας την βάναυσα. Εξαφάνισαν λοιπόν οποιοδήποτε πολεμικό γεγονός ή στοιχείο θα ήταν δυνατόν να αποκαλύψει την αλήθεια και να συντρίψει το δικό τους αφήγημα. Μέγα θύμα της σκευωρίας των πολιτικών και στρατιωτικών «ενόχων» είναι ο ήρωας Ελευθέριος Χανδρινός, το Α/Γ «ΛΕΣΒΟΣ», το γενναίο πλήρωμά του, ακόμα και το εξαφανισθέν ημερολόγιο του πλοίου στο οποίο περιέχονται όλες οι αποφάσεις, οι διαταγές και οι νικηφόρες πολεμικές ενέργειες.        

Ποιος ήταν ο λόγος που λίγα χρόνια μετά τον Όρκο της Φανερωμένης και το «εν και μόνον επιδιώκοντες, εις εν και μόνον αποβλέποντες τέρμα, την Ένωσιν και μόνον την Ένωσιν» και τον ανδρειωμένο εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ, περάσαμε στην υπονομευτική «ανεξαρτησία»;

Η ενσωμάτωση της Κύπρου με την μητέρα Ελλάδα, θα είχε δημιουργήσει έναν ενιαίο ελλαδικό χώρο και θα είχε αναδείξει μια νέα μεγαλύτερη Ελλάδα, ενισχυμένη γεωγραφικά, πληθυσμιακά, στρατηγικά και οικονομικά. Στοιχεία απολύτως αναγκαία για την ενίσχυση, την ασφάλεια και την επιβίωση του Ελληνισμού. Η Ένωση θα είχε αλλάξει υπέρ της Ελλάδος τους συσχετισμούς δυνάμεων στην περιοχή, αφού θα της εξασφάλιζε τον πλήρη έλεγχο της ανατολικής Μεσογείου και ασφαλώς θα είχε αποτρέψει όλα τα δεινά που υπέστησαν και εξακολουθούν να υφίστανται μέχρι σήμερα οι Έλληνες και τα οποία δυστυχώς βαίνουν διαρκώς επιδεινούμενα, εξ αιτίας των ηγεσιών και των καταστροφικών επιλογών τους.

Μερικές από τις κορυφαίες στιγμές που θα μπορούσε να έχει επιτευχθεί η Ένωση είναι:

Α΄. Το 1950, με το συγκλονιστικό ονομαστικό και ενυπόγραφο Δημοψήφισμα, όπου το 96% του Κυπριακού λαού απαίτησε την ΕΝΩΣΙ της Κύπρου με την Ελλάδα, 

Β΄. Το 1959,  αν είχε αξιοποιηθεί και δεν είχε προδοθεί ο νικηφόρος αγώνας της ΕΟΚΑ,   

Γ΄. Το 1964, που έγινε εφικτό χάρη στο σχέδιο Άτσεσον, η τελική πρόταση του οποίου προέβλεπε την πλήρη Ένωση, χωρίς κανένα αντάλλαγμα προς την Τουρκία.

Η Ένωση όμως θα στερούσε από τον Μακάριο την κυριαρχική εξουσία επί της Κύπρου, διότι, αφού δεν θα υπήρχε ανεξάρτητη Κυπριακή Δημοκρατία, κατά συνέπεια δεν θα υπήρχε και θέση Προέδρου για να την καταλάβει όπως και έκανε. Έτσι, θα ήταν αναγκασμένος να περιορισθεί και να αρκεσθεί μόνο στον Αρχιεπισκοπικό θώκο και στην διοίκηση μόνο της Εκκλησίας της Κύπρου. Η αθλιότητα που ονομάζεται «Συμφωνία του Λονδίνου», την οποία συνυπέγραψε με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και τον Ευάγγελο Αβέρωφ, στις 19 Φεβρουαρίου 1959, τα προνόμια που εξασφάλισε δι’ αυτής μόνο για τον εαυτό του και οι εξελίξεις που ακολούθησαν, πιστοποιούν αναντιρρήτως ότι ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος Γ΄ δεν ήταν διατεθειμένος να αρκεσθεί και να συμβιβασθεί με τα λιγότερα, προκειμένου η Κύπρος και η Ελλάδα να έχουν τα περισσότερα. Γι’ αυτό και πολέμησε λυσσαλέα την Ένωση, δυναμιτίζοντας και καταστρέφοντας με κάθε τρόπο όλες τις ευκαιρίες για Ένωση.

Ποια είναι η ευθύνη της κυπριακής αριστεράς για τα γεγονότα του 1974; Γιατί ταυτίστηκε αυτή τόσο πολύ την περίοδο του αγώνα της ΕΟΚΑ με τους αποικιοκράτες; Ποιος ήταν διαχρονικά ο ρόλος του ΑΚΕΛ στην εγκατάλειψη του αιτήματος για την Ένωση;

Το ΑΚΕΛ ακολούθησε πιστά την γραμμή του ΚΚΕ, το οποίο δια του Ζαχαριάδη τάχθηκε από την πρώτη στιγμή υπέρ των αποικιοκρατών και ιμπεριαλιστών Άγγλων (δηλαδή υπέρ των υποτιθέμενων ιδεολογικών εχθρών του). Απροκάλυπτα τάχθηκε εναντίον του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ, μαχόμενο εναντίον της και εναντίον του θρυλικού Αρχηγού της Γεωργίου Γρίβα-Διγενή με κάθε τρόπο (υβριστικά δημοσιεύματα για τον Γρίβα και την ΕΟΚΑ στον αγγλόφιλο Τύπο ή σε προκηρύξεις που σκορπούσαν σε όλη την Κύπρο, παρακολούθηση των αγωνιστών και των κινήσεών τους για να τους προδώσουν εν συνεχεία στους Άγγλους, με συνέπεια την σύλληψή τους, τον άγριο βασανισμό τους και την εκτέλεσή τους). Το απύθμενο ανθελληνικό μίσος που συνεχίζει και σήμερα να εκδηλώνεται ακόμα και σε ποδοσφαιρικούς αγώνες από ΑΚΕΛικούς, θεωρώ ότι είναι η αιτία και το κίνητρο για τον προδοτικό ρόλο του ΑΚΕΛ, τόσο το 1955-1959, όσο και το 1974.

TAGS:


e-genius.gr ...intelligent web software