ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΕΙΤΕ ΕΔΩ
Γράφει ο Παναγιώτης Δούμας
Εκπρόσωπος Τύπου
ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ - ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ ΕΜΦΙΕΤΖΟΓΛΟΥ
Στο πλήρες ανακάτεμα της πολιτικής τράπουλας που πραγματοποιείται την τελευταία δεκαετία τα κόμματα που χαρακτηρίζονται άλλοτε ως «δεξιά της Νέας Δημοκρατίας», άλλοτε ως «δεξιά», άλλοτε ως «ακροδεξιά» και άλλοτε ως «πατριωτικός χώρος», δεν έμειναν, δε μένουν ούτε μπορούν να μείνουν αμέτοχα. Τα πολιτικά κόμματα σε όλο το πολιτικό φάσμα μετακινούνται ιδεολογικά, συχνά μεταμορφώνονται και ακόμη πιο συχνά ξεχνούν τις ιδεολογικές τους καταβολές λειτουργώντας αποκλειστικά ψηφοθηρικά και ευκαιριακά. Εξαιρουμένου ίσως του ΚΚΕ, το οποίο έχει συμβιβαστεί με το μπετοναρισμένο 5% που εισπράττει και που πιθανότατα αποτελεί και το «ταβάνι» των πολιτικών του επιδιώξεων.
Στην μετάλλαξη αυτή του πολιτικού σκηνικού οι ψηφοφόροι μετακινούνται με βάση τον τρόπο που αντιλαμβάνονται και βιώνουν τις αλλαγές στον κόσμο και στον τρόπο ζωής τους. Υπάρχουν αυτοί που σ’ αυτή την εξέλιξη, εμποτισμένοι και από τον καλλιεργούμενο ατομικισμό, κρίνουν με ταξικά και οικονομικά κριτήρια και συνήθως μετακινούνται προς κόμματα με μαρξιστικές καταβολές ή μαρξιστικά ψήγματα στην ιδεολογία τους – αν διαθέτουν κάποια ιδεολογία – και αυτοί που αισθάνονται μία εθνική απειλή σε συλλογικό επίπεδο και επιζητούν εναλλακτικές με πατριωτικό πρόσημο.
Σε κάθε περίπτωση θα είχε μεγάλο νόημα μία ανάγνωση του πολιτικού σκηνικού ως σύγκρουση ανάμεσα στον ατομικισμό ή φιλοτομαρισμό και σ’ έναν αδιαμόρφωτο πολιτικά πατριωτισμό, ο οποίος, αν και βαθιά ριζωμένος στη συνείδηση των περισσοτέρων Ελλήνων, πασχίζει ακόμη και σήμερα να βρει ένα αξιόπιστο πολιτικό αποκούμπι μέσα σ’ ένα ψηφιδωτό προτάσεων και εναλλακτικών. Πολλοί θα πουν ότι δεν είναι ο ατομικισμός ο αντίπαλος, αλλά η παγκοσμιοποίηση ή η Νέα Τάξη Πραγμάτων ή η «Μεγάλη Επανεκκίνηση» (Great Reset). Αυτή όμως η ανάγνωση «πετά την μπάλα στην εξέδρα», καθώς για άλλη μια φορά οδηγεί στη λάθος προσέγγιση, ότι η ευθύνη ανήκει σε κάποιον έξωθεν παράγοντα και ότι εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε.
Τι μας δείχνει η MRB
Η πρόσφατη μεγάλη δημοσκόπηση της MRB (Τάσεις Δεκεμβρίου 2022, 1-9 Δεκεμβρίου 2022), που διενεργήθηκε σε δείγμα 2.000 ατόμων, κατέδειξε για άλλη μια φορά, ότι στην ιεράρχηση των προβλημάτων τους οι Έλληνες βάζουν πρώτη την ακρίβεια, ενώ δεύτερη βάζουν την υγεία. Ακολουθούν η ανεργία, η οικονομική ανάπτυξη, η Παιδεία και η διαφθορά (προφανέστατα λόγω της δεσπόζουσας θέσης που αυτή διαθέτει στην επικαιρότητα με τις υποκλοπές). Η εγκληματικότητα, το προσφυγικό – μεταναστευτικό, αλλά και η εξωτερική πολιτική καταλαμβάνουν μετά βίας τις θέσεις 7 έως 9. Αντιλαμβάνεται εύκολα κανείς ότι η προτεραιότητα αποδίδεται από τον μέσο πολίτη με βάση τη χρονική, αλλά και προσωπική αμεσότητα ενός προβλήματος. Αυτό γίνεται ακόμη πιο εμφανές, αν ψάξει κανείς να βρει πού κατατάσσεται το δημογραφικό. Θα διαπιστώσει ότι αυτό βρίσκεται στη 14η θέση.
Κι όμως, τα περισσότερα κόμματα του πατριωτικού χώρου είθισται μέχρι και σήμερα να ιεραρχούν εντελώς διαφορετικά τα προβλήματα του τόπου με το μεταναστευτικό, την εγκληματικότητα, το δημογραφικό και την εξωτερική πολιτική να καταλαμβάνουν τις πρώτες θέσεις. Και το ερώτημα είναι: Είναι εσφαλμένη αυτή η επιλογή, δεδομένου ότι δεν είναι εναρμονισμένη με τη λαϊκή βούληση;
Η απάντηση θα μπορούσε να είναι ένα κατηγορηματικό ΟΧΙ. Τα πράγματα ωστόσο δεν είναι ακριβώς έτσι. Τα περισσότερα κόμματα με πατριωτικό πρόσημο ορθώς μεν ιεραρχούν τα ανωτέρω ζητήματα πρώτα, καθώς «το προλαμβάνειν κρείττον εστί του θεραπεύειν», ανεξαρτήτως του τι πιστεύουν οι περισσότεροι. Αλλά, αδυνατούν να συνδέσουν τα ζητήματα αυτά με την καθημερινότητα και την πραγματικότητα – συχνά και με τους ίδιους τους πολίτες - και ένας από τους βασικότερους λόγους γι’ αυτό είναι ο ιδεολογικός τους αυτισμός. Με την ίδια άνεση που στέλνουν στο πυρ το εξώτερον συγγενή ιδεολογικά πρόσωπα και φορείς, ορμώμενα από το βαθιά ριζωμένο στο συλλογικό υποσυνείδητό τους χρυσαυγίτικο «εναντίον όλων», είναι διατεθειμένα να κτίσουν ένα πελώριο τείχος τύπου Τραμπ απέναντι στους Έλληνες που αισθάνονται πατριώτες και παύουν να εκφράζονται από τα συστημικά κόμματα, μόνο και μόνο διότι οι τελευταίοι δεν έχουν καμία σχέση με τα δογματικά διατυπωμένα «αυτονόητα» του πολύπαθου «πατριωτικού χώρου». Εθελοτυφλούν π.χ. σ’ ένα ποσοστό 11,4% που διαρρέει από τη Νέα Δημοκρατία προς την αδιευκρίνιστη ψήφο και εμμένουν στο να χρησιμοποιούν το λεγόμενο «εθνικιστόμετρο» ή «πατριωτόμετρο» απέναντι σε οποιονδήποτε τους προσεγγίζει, ακόμη κι αν αυτός σκέφτεται απλά να τους ψηφίσει.
Αντίστοιχη δυστυχώς, είναι και η συμπεριφορά όσων φορέων κινούνται στις παρυφές του κυβερνόντος κόμματος και δηλητηριασμένοι από την φοβικότητα και τις αγκυλώσεις της Νέας Δημοκρατίας, αδυνατούν να δουν τη μεγάλη εικόνα, στεγανοποιούνται σ’ ένα μικρό ιδεολογικοπολιτικό κουκούλι και αναπαράγουν με ευκολία τους «δράκους» και τους αστικούς μύθους που καλλιεργούν εδώ και δεκαετίες τα ΜΜΕ και οι γραφίδες της ιδεολογικής ηγεμονίας της αριστεράς για τα πατριωτικά και εθνικιστικά κινήματα.
Ποια είναι όμως η μεγάλη εικόνα; Η μεγάλη εικόνα ανεδείχθη στην Ιταλία. Η μεγάλη εικόνα περιέλαβε εκεί τον Κεντροδεξιό Μπερλουσκόνι, την «μεταφασίστρια» - όπως την απεκάλεσαν μόνον στην Ελλάδα - Μελόνι και τον «ακροδεξιό» Σαλβίνι στο ίδιο κυβερνητικό επιτελείο. Η μεγάλη εικόνα δείχνει ότι οι παραπάνω δεν σκόνταψαν σε ψευδοδιλήμματα του τύπου «εμβολιαστές και αντιεμβολιαστές» και ότι προέταξαν το εθνικό τους συμφέρον. Και φυσικά, η εικόνα αυτή λέει και ότι ένας τρεις φορές εκλεγείς πρωθυπουργός της Ιταλίας δεν απαίτησε να ηγείται του σχήματος, προφανώς διότι διέκρινε και ο ίδιος ότι δε διαθέτει την απαραίτητη αποδοχή από την ιταλική κοινωνία.
Η πραγματική Λύση για τους Έλληνες
Η Ελλάδα έχει ανάγκη από έναν ισχυρό συσπειρωμένο πατριωτικό πόλο που θα διεκδικήσει ευθέως την εξουσία και θα αμφισβητήσει όλα τα «αυτονόητα» της ελίτ που αλλάζει απλώς χρώματα με βάση τα «θέλω» των κομματικών στρατών, των στελεχών του σωλήνα και των υπαγορεύσεων των διεθνών συμφερόντων, με τα οποία διαπλέκεται. Αυτό δεν επιτυγχάνεται με έναν στείρο καταγγελτικό λόγο, αλλά με ριζοσπαστικές αντιπροτάσεις και κυρίως με σοβαρότητα και νηφαλιότητα. Μόνον τότε θα μπορέσουμε να αλλάξουμε τους κεντρικούς άξονες ασκήσεως πολιτικής και να επαναφέρουμε το έθνος στη θέση του ατόμου, την πίστη μας στη θέση της πολιτικής ορθότητος και το εθνικό μας συμφέρον στη θέση του «lobbying» των εκάστοτε κυβερνόντων.
Ο Πρόδρομος Εμφιετζόγλου δείχνει το δρόμο προς αυτήν την κατεύθυνση. Απευθύνεται προς όλους τους Έλληνες πατριώτες ανεξαιρέτως, ανεξαρτήτως πολιτικών και ιδεολογικών καταβολών, που πιστεύουν στην πατρίδα, που είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι και που πιστεύουν στις παραδοσιακές αξίες που επικράτησαν για αιώνες στην Ελλάδα με επίκεντρο την πυρηνική οικογένεια. Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που σε επί μέρους δημοσκοπικές μετρήσεις η Πατριωτική Ένωση δείχνει να έχει μεγαλύτερη διείσδυση στο χώρο του κέντρου απ’ ό,τι σε όσους αυτοπροσδιορίζονται ως δεξιοί. Ποιο άλλο πατριωτικό κόμμα, αλήθεια, μπορεί να το πετύχει αυτό;
Κινητήριος δύναμη γι’ αυτό το επίτευγμα δεν είναι άλλος από τον ίδιο τον Πρόδρομο Εμφιετζόγλου, ο οποίος εμμένει στο να μην διακατέχεται από ιδεολογικές αγκυλώσεις και να επικεντρώνει τους λόγους και τις πράξεις του στην πατρίδα και μόνον αυτή. Λόγοι και πράξεις όχι ευκαιριακές εν όψει εκλογών, αλλά τεκμηριωμένες από ένα ανιδιοτελές έργο ζωής και μία ασυμβίβαστη στάση απέναντι στο φιλοτομαρισμό και την υποτέλεια.
Η Πατριωτική Ένωση καλεί όλους τους Έλληνες πατριώτες να συσπειρωθούν γύρω από τον Πρόδρομο Εμφιετζόγλου γιατί είναι ο μόνος που συγκεντρώνει την έξωθεν καλή μαρτυρία σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πολιτικού φάσματος και άρα μπορεί να συσπειρώσει πολύ περισσότερους Έλληνες γύρω του. Συγχρόνως, χτίζει καθημερινά έναν φορέα πανίσχυρο με κινητοποιήσεις και εκδηλώσεις σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της χώρας, με γραφεία από την Αλεξανδρούπολη μέχρι τα Χανιά και με στελέχη προερχόμενα από το ένα άκρο του πολιτικού ορίζοντα μέχρι το άλλο.
