ΓΙΑΤΙ Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ… ΕΚΤΕΛΕΣΤΟΥΝ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΑΝΤΗΔΕΣ!

Γράφει ο Κωνσταντίνος Πλεύρης
Το ερώτημα που πρέπει να ειλικρίνεια να απαντηθή είναι: Πρέπει ο Στρατός, οι Αξιωματικοί δηλαδή να μετέχουν στην πολιτική; οι δημοκράται λέγουν όχι, αλλά στην πράξι είπαν ναι, όταν ο Στρατός ήτο με το μέρος τους. Έτσι καλώς ο Συνταγματάρχης Καλλέργης επανεστάτησε και υπεχρέωσε τον βασιλέα Όθωνα να δώση σύνταγμα στην Χώρα. Καλώς ο Συνταγματάρχης Ζορμπάς επί κεφαλής του Στρατιωτικού Συνδέσμου έφερε τον Βενιζέλο στην εξουσία. Καλώς ο Συνταγμάρχης Πλαστήρας και Γονατάς ανέτρεψαν τον βασιλέα Κωνσταντίνο. Αν η επέμβασις του Στρατού στην πολιτική δεν συμφέρει στους δημοκράτας, τότε κακώς ο Στρατηγός Πάγκαλος κατέλυσε την δημοκρατία και εκήρυξε δικτατορίαν. Κακώς ο Στρατηγός Μεταξάς κατέλυσε την δημοκρατίαν και εγκαθίδρυσε το πολίτευμα της 4ης Αυγούστου. Κακώς ο Συνταγματάρχης Παπαδόπουλος κατέλυσε την δημοκρατίαν και επέβαλε το Στρατιωτικό καθεστώς της 21ης Απριλίου.
Βλέπετε λοιπόν ότι οι δημοκράται δεν χρησιμοποιούν αντικειμενικόν κριτήριον, αλλά υποκειμενικόν και συγκεκριμένως ιδιοτελές, συμφερεντολογικόν, Δηλαδή όταν τους συμφέρει η επέμβασις του Στρατού στην πολιτική τότε καλώς επενέβη, όταν δεν τους συμφέρει τότε κακώς επενέβη.
Κατά την εθνικιστικήν ιδεολογίαν η επέμβασις του Στρατού στην πολιτική θεωρείται αναγκαία όταν ωφελεί το Έθνος. Με άλλας λέξεις το αν πρέπει ή δεν πρέπει να επεμβαίνη ο Στρατός στην πολτική κρίνεται αντικειμενικώς με κριτήριο την εθνικήν ωφέλειαν ή άλλως το εθνικό συμφέρον, που σημαίνει ότι ο Στρατός επιβάλλεται να επεμβαίνη στην πολιτικήν όταν πρόκειται να ωφελή την Πατρίδα ή όταν κινδυνεύει η Πατρίς, δια να την σώση.
Εις αυτήν την περίπτωσιν όχι απλώς γίνεται δεκτή η επέμβασις του Στρατού, αλλά είναι καθήκον του να επέμβη, διότι μοναδική αποστολή του Στρατού είναι η προάσπισις της Πατρίδος, που δια τον Ελληνισμόν αποτελεί υπέρτατον νόμον, τον οποίον μάλιστα αντέγραψαν οι Ρωμαίοι με το «Salus patriae suprema lex esto».
Μέχρι το 1974 οι Αξιωματικοί μετείχον στην πολιτική ζωή της Χώρας κυριαρχικώς. Άλλοτε υπέρ της δημοκρατίας, άλλοτε κατά. Πάντως μετείχαν αποφασιστικώς. Το ονόματά των και αι πράξεις των μας είναι γνωσταί. Καλλέργης, Ζορμπάς, Πάγκαλος, Κονδύλης, Πλαστήρας, Γονατάς, Μεταξάς, Τσολάκογλου, Παπάγος, Παπαδόπουλος διεμόρφωσαν την νεοελληνικήν πολιτικήν ιστορίαν.
Τα τελευταία 50 χρόνια ο Στρατός απουσιάζει από την πολιτικήν ζωήν της Χώρας, διότι το θέλουν και το επιβάλλουν οι πολιτικάντηδες της βουλευτοκρατίας, που επανήλθον στην πολιτικήν εξουσίαν με την ανατροπή του Παπαδοπούλου από τον εβραίο Ιωαννίδη, όργανο των Αμερικανών και με την προδοσία των αρχηγών των επιτελείων εξ αιτίας της οποίας επέστρεψε εκ Παρισίων ο ψευτοεθνάρχης Καραμανλής, που ωρκίσθη στον ψευτοπρόεδρο της ψευτοδημοκρατίας Στρατηγό Γκιζίκη.
Η βουλευτοκρατία που επικρατεί στην ονομαζομένη μεταπολίτευσι δέχεται στην πολιτική ζωή της Χώρας να μετέχη η κεφαλαιοκρατία, ο κάθε άσχετος, οι εθνοπροδόται μπολσεβίκοι, τα κόμματα που εχρηματοδότει η SIEMENS, ο πρκλητικός πούστης του ΣΥΡΙΖΑ, ο κάθε ανεπρόκοπος, οι φυλακισμένοι εγκληματίαι, οι αμόρφωτοι, τα κόμματα με δανεικά και αγύριστα, οι ελληνοποιημένοι αλλόφυλοι κ.τ.λ. κ.τ.λ Εν πάση περιπτώσει μπορούν όλοι όσοι ζουν στην Ελλάδα να ασχολούνται και να μετέχουν στην πολιτικήν όλοι των, εκτός των Αξιωματικών. Και όχι μόνον. Επί πλέον οι πολιτικάντηδες βάσει νόμου, που οι ίδιοι εψήφισαν αποφασίζουν δια τους ηγέτας του Στρατού και ποίοι Αξιωματικοί θα προαχθούν στα ανώτατα αξιώματα και ποίοι όχι. Εννοείται ότι οι κυβερνώντες πολιτικάντηδες στερούνται των προσόντων και των γνώσεων να κρίνουν Στρατηγούς, αλλά τους κρίνουν παραλόγως μεν νομίμως δε.
Η αιτιολογία είναι χειροτέρα από την πράξιν, διότι ισχυρίζονται ότι η ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων πρέπει να είναι της εμπιστοσύνης της κυβερνήσεως. Ενώ το ωφέλιμον, το δέον και το λογικόν είναι οι πολιτικάντηδες που κυβερνούν πρέπει να είναι της εμπιστοσύνης των Ενόπλων Δυνάμεων. Διατί; θα το εξηγήσω αμέσως. Διότι πρώτον, όπως εξηγώ αλλού δια να φθάση κάποιος Στρατηγός έχει περάσει από «χίλια κόσκινα» κατά το κοινώς λεγόμενον, ενώ δια να γίνη βουλευτής χρειάζεται μόνον να συγκεντρώση ωρισμένο αριθμό ψήφων. Τίποτε άλλο. ούτε προσόντα απαιτούνται, ούτε σπουδαί, ούτε εξετάσεις, ούτε γνώσεις, ούτε ήθος, ούτε ιδεολογία, ούτε κρίσεις, ούτε επιδόσεις, ούτε εξειδικεύσεις, ούτε , ούτε . Σε εψήφισαν οι χωρικοί της επαρχίας αναδεικνύεσαι άνευ ετέρου βουλευτής και όπως οι ίδιοι απεφάσισαν θεωρείσαι αντιπρόσωπος του Έθνους. Δεύτερον, διότι αν οι κυβερνώντες πολιτικάντηδες με την πολιτικήν που ασκούν περιέλθη η Πατρίς εις κινδύνους, κυρίως από εξωτερικούς εχθρούς, που είναι πολλοί, τότε τους κινδύνους θα τους αντιμετωπίσουν οι Αξιωματικοί και όχι οι πολιτικάντηδες. Οι Αξιωματικοί θα πολεμήσουν και θα διακινδυνεύσουν την ζωήν των καθώς είναι το καθήκον των, δια την σωτηρίαν της Πατρίδος όπως τόσοας φοράς συνέβη και όχι οι πολιτικάντηδες που δεν έχουν τέτοιο καθήκον, όπως δεν έχουν κάποιο άλλο καθήκον.
Άλλως τε την ένδοξον ιστορίαν της Ελλάδος δεν την έγραψαν βουλευταί, αλλά Αξιωματικοί.
Αξιωματικοί ηγωνίσθησαν, ετραυματίσθησαν, έπεσαν μαχόμενοι ενώ οι βουλευταί δεν είχαν ποτέ τους, μετά από τόσους πολέμους ούτε έναν ανάπηρο.
Επομένως όταν οι κυβερνώντες πολιτικάντηδες σύρουν την Ελλάδα προς την συμφοράν οι Αξιωματικοί οφείλουν να αντιδράσουν οπωσδήποτε. Έτσι επιτάσσει η ιδεολογία του εθνικισμού. Αυτή δε η αντίδρασις των Αξιωματικών γίνεται όπως στο παρελθόν εγένετο με δύο τρόπους ήτοι: παραμερίζονται οι πολιτικάντηδες και αναλαμβάνουν την διακυβέρνησιν της Χώρας Αξιωματικοί ή στην θέσι των πολιτικάντηδων που κυβερνούν τοποθετούνται πατριώται εθνικιστικής ιδεολογίας.
Δεν θα παραλείψω να αναφέρω και δεν με νοιάζει αν με αποκαλέσουν ακραίο, φασίστα κ.τ.λ την γνώμην μου, που την έλεγα στον Παπαδόπουλο, όταν με είχε συνεργάτη του και εδημοσιεύθη στον τύπο, ως «κατηγορία» εις βάρος μου. Ευθαρσώς λοιπόν λέγω αυτό που πιστεύω ότι οι πολιτικάντηδες δεν πρέπει να παραμερισθούν όπως έκανε ο Παπαδόπουλος, αλλά να εκτελεσθούν, δηλαδή να έχουν τύχη που αρμόζει τους προδότας και εφήρμοζαν οι πρόγονοί μας με το «ακρίτους χρη τοις ένδεκα παραδούναι θανάτω ζημιώσαι» που σημαίνει χωρίς δίκη να τους παραδώσουν στους ένδεκα (ήσαν υπηρέται του δήμου (εξ ου και δήμιοι) με έργον την εκτέλεσιν θανατικών ποινών) και να τιμωρηθούν με θάνατο.
Εγώ προσωπικώς αδυνατώ να δεχθώ Αξιωματικούς να ίστανται προσοχή στην Σακελλαροπούλου δια λόγους Στρατιωτικής αξιοπρεπείας και αισθητικούς. Τι είναι αυτή η κυρία προ της οποίας υποκλίνονται Στρατηγοί; είναι υποπροϊόν κομματικής συναλλαγής, δεν προέρχεται από τον λαό όχι βεβαίως ότι αυτό θα την καθίστα αξία του πολιτειακού της αξιώματος, αλλά τέλος πάντων κάποιος θα ηδύνατο να ισχυρισθή ότι την επέλεξε ο λαός. Ούτε αυτό έχει. Η Σακελλα-
ροπουλου διετέλεσε πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας, που ως θεσμός υπηρέτησε την Χούντα και η ιδία επελέγη από την κυβέρνησι το 2018 να προαχθή στον βοθμό του προέδρου του ΣτΕ όπου έχει υπερψηφίσει την αφαίρεσι από τας ταυτότητας του θρησκεύματος, στο οποίον ωρκίσθη.
Η κομματοκρατία την ανέδειξε μάλιστα και αρχηγό των Ενόπλων Δυνάμεων. Θα ήτο τραγικόν, αν δεν ήτο τόσο γελοίον. Της έδωσε και υπασπιστάς όλων των κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων, διότι δεν ευρέθη ένας αρχηγός ΓΕΕΘΑ να προφυλά-
ξη το κύρος των Αξιωματικών.
Κατεπείγον είναι τα ξίφη των νέων Αξιωματικών να τα παραδίδη ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ, διότι όλοι οι άλλοι δεν έχουν σχέσιν με τον Στρατόν, ούτε με τα ξίφη. Το ενώπιον εχθρών «έλξατε σπάθην» δεν σχετίζεται με την βουλευτοκρατίαν.
Μα έτσι προβλέπει ο νόμος, το πρωτόκολλον. Σύμφωνοι. Τον νόμον όμως και το πρωτόκολλον τα εψήφισαν οι βουλευταί κατά το «Γιάννης κερνά Γιάννης πίνει».
Δια να καταλάβετε πόσον γελοίοι είναι σας πληροφορώ ότι κατά το άρθρον 134 του Ποινικού Κώδικος όποιος αποπειράται να εμποδίση την Πρόεδρον της Δημοκρατίας να ασκήση την εξουσίαν της τότε διαπράττει το έγκλημα της εσχάτης προδοσίας! Η Σακελλαροπούλου κατά τον νόμον είναι ισοδύναμος προς την Πατρίδα, που εμείς πιστεύομεν στο λογικόν ότι εσχάτη προδοσία είναι να βλάψη κάποιος δολίως την Πατρίδα.
Οι βουλευταί μας εφρόντισαν να θεσπίσουν την αιωνιότη-
τα του πολιτεύματός τους και καθιέρωσαν ως έγκλημα εσχάτης προδοσίας όποιος αποπειράται να μεταβάλη το «κοινοβουλευτι-
κό σύστημα διακυβέρνησης».
Οι Στρατηγοί υποδείγματος 1940 και πριν εδόξασαν της Πατρίδα με την συμμετοχήν των στους νικηφόρους πολέμους του Έθνους. Παπάγος, Μπάκος, Πιτσίκας, Τσολάκογλου, Ντερτιλής, Μπακόπουλος, Πεντζόπουλος, Ζήσης, Δράκος, Κατσιμήτρος, Τσακαλώτος και πλήθος άλλων ονομαστών Στρατηγών με Χρυσά Αριστεία ανδρείας αποτελούν αιώνιον κόσμημα της Ελληνικής ιστορίας προεξαρχόντων του Μεταξά και του Παγκάλου που μόλις είδαν το κακό που απειλεί την Ελλάδα εξ αιτίας του κοινοβουλευτισμού τον κατήργησαν.
Οι Στρατηγοί υποδείγματος μεταπολιτεύσεως από το 1974 μέχρι και τώρα οπωσδήποτε δεν εδόξασαν την Πατρίδα και δεν φέρουν Χρυσά Αριστεία Ανδρείας στα στήθη των, αλλά διάφορα μπιχλιμπίδια και υποκύπτουν στας εντολάς των πολιτικάντιδων, ώστε κατήντησαν ένστολοι δημόσιοι υπάλληλοι. Αυτοί οι Στρατηγοί με σπανίαν εξαίρεσιν παρακο-
λουθούν απαθείς την αναπτυσσομένην κατάρρευσιν του Ελληνισμού εξ αιτίας της δημοκρατίας , δεν αντιδρούν και ανέχονται τας πλασματικάς νομικάς γελοιότητας π.χ. η Σακελλαροπούλου να ηγήται εκ του συντάγματος των Ενόπλων Δυνάμεων.
Από τέτοιους Στρατηγούς δεν αναμένεται κάτι πατριωτι-
κό. Είναι δημοκράται, υπηρετούν την δημοκρατίαν από την οποίαν ελπίζουν μόλις αποστρατευθούν να τους διορίσουν εις ένα δημόσιον οργανισμόν, να γίνουν υπάλληλοι εις κεφαλαιοκράτη ή να περιληφθούν εις ψηφοδέλτια κάποιου κόμματος όπως ένας τέως Αρχηγός ΓΕΕΘΑ που πειθαρχεί εις ένα πούστη και εμφανίζεται τηλεοπτικώς παρατρεχάμενος δίπλα του.
Μετά από τους Στρατηγούς έχομεν τους Συνταγματάρχας και τους λοιπούς Αξιωματικούς που είναι πράγματι μόνοι άξιοι να εκπροσωπούν τον Στρατό και αυτοί αποτελούν την ελπίδα της Ελλάδος, όπως πάντοτε ήσαν και δι’ αυτό ακριβώς ο ιδρυτής της Σχολής Αξιωματικών Ι. Καποδίστριας την ωνόμασε Σχολή Ευελπίδων.
Ο Ι. Καποδίστριας ίδρυσε την Σχολήν Αξιωματικών στους οποίους ανέθεσε ταςε ελπίδας του Έθνους και όχι στους βουλευτάς και δι’ αυτό έκλεισε την βουλή και κατήργησε σύνταγμα και δημοκρατίαν, όπως αργότερον έκανε ο Στρατηγός Πάγκαλος και ο Στρατηγός Ι.Μεταξάς και δι’ ένα διάστημα ο Συνταγματάρχης Γ. Παπαδόπουλος.
Ο Στρατός είναι το Σώμα των Αξιωματικών και το Έθνος κατά τον Μ. Ναπολέοντα (Αλληλ.6068) είναι ο Στρατός. Δεν είναι οι βουλευταί τους οποίους κατήργησε μαζί με την δημοκρατίαν και αυτοανεκηρύχθηκε αυτοκράτωρ.
Οι Στρατηγοί της μεταπολιτεύσεως ανέχονται την ηθικήν υποτίμησιν των Ενόπλων Δυνάμεων, που την πραγματοποιούν οι πολιτικάντηδες με πολλούς όσον και αδιαντρόπους τρόπους π.χ. όταν ο Καπετάν Γιώτης κατά νόμον Φλωράκης την 22αν Μαΐου 2015 εψόφησε ο τότε υπουργός εσωτερικών και μετέπειτα πρόεδρος της δημοκρατία Π. Παυλόπουλος μαζί με άλλους πολιτικάντηδες διέταξαν να ταφή δημοσία δαπάνη δια τας εξαιρετικάς (!) υπηρεσίας που προσέφερε στην Πατρίδα (που κατεπρόδωσε) και στον Ελληνικό Λαό (που κατέσφαξε) και διέταξε να αναρτηθούν μεσίστιαι αι Ελληνικαί σημαίαι στα δημόσια καταστήματα και στα Στρατόπεδα.
Ο τότε Αρχηγός ΓΕΕΘΑ ώφειλε όσον αφορά στα Στρατό-
πεδα να διαφωνήση, διότι ο αρχισφαγεύς του λαού Φλωράκης επί τριετίαν επολέμει τον Στρατόν. Μάλιστα έσφαξε ιδιοχείρως τους Στρατιώτας-τραυματίας του Εθνικού Στρατού στο νοσοκο-
μείο Καρπενησίου, που προσκαίρως κατέλαβαν οι συμμορίται και ωργάνωσαν και εκεί παιδομάζωμα. Οι πολιτικάντηδες υποχρέωσαν τον Στρατό να τιμήση τον εθνοπροδότη Φλωράκη και δεν ευρέθη ούτε ένας Στρατηγός να αντιδράση, αλλά όλοι των υπέκυψαν στους πολιτικάντηδες που επί πλέον εμόλυναν την Σημαία μας την οποίαν ετοποθέτησαν στο φέρετρο του Φλωράκη δίπλα στο κόκκινο μουνόπανο με το σφυροδρέπανο. Ένας άξιος της Στολής, της παραδόσεως και της Στρατιωτικής τιμής Στρατηγός από σεβασμό προς την μνήμην των νεκρών Αξιωματικών και οπλιτών που έπεσαν μαχόμενοι εναντίον του μπολσεβίκου Φλωράκη θα αντετάσσετο στην απόφασι των πολιτικάντηδων.
Του πρώην αρχηγού ΓΕΕΘΑ παρηκολούθουν το τηλέφω-
νο. Πώς αντέδρασε; ένας Στρατηγός υποδείγματος 1940 θα ερράπιζε τον διατάξαντα την παρακολούθησιν. Ο Στρατηγός υποδείγματος μεταπολιτεύσεως ανεχόμενος την προσβολήν εσιώπησε.