Γράφει ο Βαγγέλης Παπαδόπουλος
Τελικά όπως μαθαίνω αποσύρονται τα επίμαχα βλάσφημα έργα από την Εθνική Πινακοθήκη, ύστερα από παρασκηνιακές διαβουλεύσεις Ιερώνυμου-Μητσοτάκη. Δεν θέλουν άλλους μπελάδες στο κεφάλι τους, την ώρα που ο Κυριάκος βάλλεται από όλες τις μπάντες. Ετσι ούτε γάτα, ούτε ζημιά… Εκτός κι αν έχουμε συνέχεια στη Θεσσαλονίκη με άλλο σχετικό σόου για να ενταχθούμε πλέον όλοι στον… ”αλλόκοτο κόσμο” του Ελληνα Γκόγια!!! (τρομάρα του!).
Η αθόρυβη αυτή και συνετή κίνηση, είναι και μια έμμεση απάντηση σε όλους εκείνους τους “αγαπησιάρηδες” που πιστεύουν και διαλαλούν, ότι όλα επιτρέπονται, αν αγαπάς! Δέχονται ακόμα και την ανωμαλία στο όνομα της αγάπης! Γι αυτό και επιθυμούν να είναι χαλαρή και ασπόνδυλη η χριστιανική Εκκλησία, χωρίς άλλες προϋποθέσεις, πλην εκείνης της αγάπης, ώστε να μπορούν να ζουν ασύδοτοι στην ανωμαλία τους χωρίς νόμο! Και βέβαια ο Θεός αγάπη εστί, αλλά υπάρχει και ο νόμος του! Δεν μπορεί ο άνθρωπος να ζει χωρίς νόμους όσο κι αν αγαπάει! Δικαιοσύνη μάθετε οι ενοικούντες επί της γης!
Ο χαράκτης που προκάλεσε με ορισμένα έργα του, τα οποία μάλιστα χαρακτήρισε δολίως ως εικονίσματα,(!!!) βανδάλισε το πρόσωπο της Παναγίας που είναι πρόσωπο ιερό για εκατομμύρια πιστούς σέ όλο τον κόσμο! Αλλά στο όνομα της ελευθερίας της έκφρασης δεν μπορεί ο καθένας να βανδαλίζει αυτό που πιστεύει ο διπλανός του. Πολύ περισσότερο δεν μπορεί να το κάνει σε κρατικό ίδρυμα τις δαπάνες του οποίου πληρώνουν και αυτοί που θεωρούν την Παναγία δική τους μητέρα! Ετσι, τα έργα αποσύρθηκαν και τώρα ο καλλιτέχνης μπορεί να τα εκθέσει ελεύθερα, όπου αλλού θέλει, με έξοδα φυσικά δικά του και όχι να τον πληρώνουμε εμείς! Και οι γκαλερί σήμερα όπως είναι γνωστό, είναι ακριβές…
Οι αναγνώστες μου νομίζω ότι καταλαβαίνουν ότι το επεισόδιο με τον βουλευτή Νίκο Παπαδόπουλο, έδωσε αφορμή αντί να μιλάμε για την τέχνη, να μαλώνουμε για τη θρησκεία, τη δημοκρατία και την ελευθερία έκφρασης, τη βία και τον βανδαλισμό! Υπάρχει όμως στο θέμα μια βασική νομοτέλεια. Υπάρχει ο νόμος και η ηθική που αξιολογούν και κρίνουν τις πράξεις μας και δοκιμάζουν τις αντιλήψεις και τα πιστεύω μας. Έτσι ο κάθε πικραμένος έβγαλε τα απωθημένα του, διαμαρτυρήθηκε, δίχασε και θέλησε να εκμεταλλευτεί το γεγονός ανάλογα με τις πεποιθήσεις του!
Σήμερα οι εκφραστές της πολιτικής ορθότητας και της woke ατζέντας διαμαρτύρονται και καταφέρονται για την απόφαση που αφαίρεσε τα επίμαχα βλάσφημα έργα από την Πινακοθήκη, λέγοντας ότι νίκησε ο σκοταδισμός! Φαίνεται όμως πως δεν έχουν γνώση της παράδοσης, της ιστορίας και των ηθικών αξιών! Κι αν το δικό τους φως είναι το σκοτάδι, αναρωτιέμαι πόσο είναι το σκότος τους;
Ο Αισχύλος στους “Επτά επί Θήβας” αναφέρει, ότι “παισθεις έπαισας”! Δηλαδή, πληγήν έδωσες, πληγήν έλαβες! “Τύμμα τύμματι τίσαι”! Δηλαδή την πληγή με πληγή την πληρώνεις! Αλλά και στο Ευαγγέλιο υπάρχουν παρόμοιες εκφράσεις: Μάχαιραν έδωκας, μάχαιραν θα λάβεις είπε ο Χριστός! Και ο Μωσαϊκός νόμος διατύπωσε το οφθαλμόν αντί οφθαλμού! Και κάταγμα αντί κατάγματος, μάτι αντί ματιού, και δόντι αντί δοντιού!
Και στην Έξοδο (21:24,25) και στο Δευτερονόμιο (19:21) και στο Λευιτικόν (24:20) και στον Ματθαίο (5:38) εξηγείται ότι η τιμωρία ενός παραβάτη θα έπρεπε να είναι ανάλογη με το έγκλημά του αφού αφορούσε συγκεκριμένες πράξεις. Ο Θεός θέλει δικαιοσύνη! Και ο Ιερεμίας (30:11) αποφαίνεται, ότι με το νόμο οι παραβάτες διαπαιδαγωγούνται. Και τούτο γιατί ο σκοπός δεν ήταν η εκδίκηση αλλά η ανάγκη δικαιοσύνης ,προστασίας και ασφάλειας της ζωής, έστω με το φόβο προς τη συγκεκριμένη νομική παιδαγωγία! Με την πάροδο του χρόνου, όμως, όπως γίνεται συνήθως από τους ανθρώπους και την εξουσία, οι εκπρόσωποι του Ιουδαϊσμού είχαν μετατρέψει το νόημα του νόμου σε πράξη εκδίκησης!
Μπορούμε λοιπόν να παίρνουμε το νόμο στα χέρια μας για λόγους εκδίκησης; Ασφαλώς όχι ! Αυτοδικία και εκδίκηση είναι αμαρτία και παρά φύση κατάσταση! Ετσι, κοσμικά και νομικά η απόδοση δικαιοσύνης, εκφράζει και αποκαθιστά την κατά φύση κατάσταση. Για να φτάσουμε μετά, στη χριστιανική τελειότητα, η οποία μας καλεί να κατακτήσουμε την υπέρ φύσιν κατάσταση, που είναι η θεοειδής συγχώρεση: “Όστις σε ραπίσει επί την δεξιάν σιαγόνα, στρέψον αυτώ και την άλλην” μας λέει ο Χριστός (Ματθ. 5:38-42)
Και συνεχίζει: Αγαπάτε τους εχθρούς ημων. Ευλογείτε τους καταρωμένους υμάς. Καλώς ποιείτε τοις μισούσιν υμάς. Προσεύχεσθε υπέρ των επηρεαζόντων υμάς και διωκόντων υμάς! Αγάπα τον πλησίον ως εαυτόν. Διότι τον ήλιον αυτού ανατέλλει επί πονηρούς και αγαθούς και βρέχει επί δικαίους και αδίκους! (Ματθ.5:43-45)
Υπάρχει η βεβαιότητα και η πίστη, ότι ο Χριστός δεν κατάλυσε το μωσαϊκό νόμο, αλλά τον συμπλήρωσε στην τελειότητα του.Και όταν ο Πέτρος έκοψε με το μαχαίρι το αυτί του Πραιτωριανού, ο Χριστός τον απέτρεψε λέγοντας του:΄Ηλθον πληρωσαι το νόμο με τον θυσιαστικό μου θάνατο (Ρωμ.10:4) Βάλε το μαχαίρι στη θήκη σου γιατί μάχαιραν έδωκας, μάχαιραν θα λάβεις !
Τι έπρεπε λοιπόν να κάνουμε στην περίπτωση του καλλιτέχνη Κατσαδιώτη που μια ωραία πρωία ήρθε στην Πινακοθήκη να βανδαλίσει το πρόσωπο της Παναγίας και των Αγίων; Να τον αφήσουμε να προχωρήσει και σε άλλα έκτροπα του “αλλόκοτου κόσμου” του; Να γυρίσουμε και το άλλο μάγουλο; ΄Η να τον αφήσουμε αμετανόητο μετά το επεισόδιο να ισχυρίζεται, ότι μιλώντας για την Παναγία, μιλάμε για φαντασία πέραν του Χάρι Πότερ;
Τα χαρακτικά του εν λόγω καλλιτέχνη συνδέονται με το animation. Και εισάγουν τη στατικότητα του χαρακτικού, τον ήχο και την κίνηση, δημιουργώντας ένα πειραματικό θέατρο εικόνων. Αντί για την τέχνη, όμως, -λέει ο ίδιος- μιλάμε για τη θρησκεία! Η θρησκεία τυχαίνει να είναι το μέσο διαχείρισης στην κοινωνία των ανθρώπων. Ο δημιουργός αρέσκεται στο να αρέσει το έργο του! Τα έργα μου δεν είναι λατρευτικές εικόνες. Είναι έργα τέχνης και εικαστικές δημιουργίες! Η δουλειά μου είναι σκοτεινή. Δεν είχα φανταστεί ποτέ ότι ο θεατής θα προσβληθεί… Μιλάμε για αυτά που μου γράφουν είναι πέρα από τη σφαίρα της λογικής. Αλλά και ο Γκόγια διώχθηκε! Η θρησκεία είναι πιο επικίνδυνο όπλο από την τέχνη. Ζούμε σε κοινωνίες που συντηρητικοποιούνται όλο και περισσότερο! Τι απαντάς σ’ αυτόν τον άνθρωπο; Αν έκανε μια βόλτα στο Αγιο Όρος θα έβλεπε στις τοιχογραφίες, ότι πριν από τον εξπρεσιονισμό της Δύσης, τον Γκόγια και τον Βαγκόγκ, προηγήθηκαν στα χρώματα, στα σχέδια και στην έκφραση, οι καλόγεροι αγιογράφοι! Και όσο για τις καρικατούρες, αυτές υπάρχουν στη βυζαντινή και λαϊκή αγιογραφία μας, όπως η εικόνα του Αγίου Χριστοφόρου του Κυνοκέφαλου, που δημοσιεύσαμε προχθές.
Με τα κριτήρια του κόσμου θα μπορούσε κανείς να πει στον Κατσαδιώτη, ότι πριν η ζωή και ο χρόνος τον τοποθετήσουν εκεί που πρέπει και αξιολογήσουν το έργο του, να μη σπεύδει να λέει ότι τα έργα που εξέθεσε είναι έργα τέχνης! Αν τα έργα του δεν είναι λατρευτικές εικόνες, όπως λέει, γιατί τα ονόμασε εικονίσματα και γιατί χρησιμοποίησε βυζαντινά αγιογραφικά περιγράμματα και υλικά; Μήπως κρύβει κάποια ιδιοτέλεια και σκοτεινές προθέσεις αφού αναγνωρίζει, ότι η δουλειά του είναι σκοτεινή;
Αν πέρα από αυτά, απαντήσουμε με κριτήρια χριστιανικά και όχι κοσμικά, θα μπορούσε κάποιος να του πει, ότι αν η Παναγία γι αυτόν είναι κάτι πάνω και πέρα από τον Χάρι Πότερ, για όσους πιστεύουν σ’ αυτήν, είναι μητέρα και πλατυτέρα των ουρανών! Και αν οι κοινωνίες σήμερα-όπως διαπιστώνει- συντηρητικοποιούνται, αιτία είναι η ασυδοσία όσων σκέφτονται σαν τον ίδιον και ελευθεριάζουν στο όνομα της τέχνης προσβάλλοντας την άλλη άποψη. Η συντήρηση σήμερα είναι η άμυνα του σύγχρονου ανθρώπου απέναντι στην woke ατζέντα και στην κανονικοποίηση της ανωμαλίας του αλλόκοτου κόσμου μας!
Οι “αγαπησιάρηδες” της πολιτικής ορθότητας οχυρώνονται πάνω στην δήθεν αγάπη και την ειρήνη, για να πλασάρουν τη διαστροφή και την ανωμαλία. ”Ουκ ήλθον βαλείν ειρήνην, αλλά μάχαιραν” λέει ο Χριστός (Ματθ.10,34) “Πάρε την μάχαιραν του πνεύματος, ο έστι ρήμα Θεού !” (Εφεσ.6:17) Γιατί “ εκ του στόματος αυτού ρομφαία δίστομος οξεία εκπορευόμενη (Αποκ.1:13-16).
Δεν είναι μόνο αγάπη λοιπόν ο χριστιανισμός. Κι ας αφήσουν την καραμέλα της αγάπης οι “αγαπησιάρηδες”. Μπορεί ο Χριστός να κήρυξε την αγάπη, την ειρήνη και την δικαιοσύνη, αλλά έδωσε και το μέτρο αξιολόγησης του νόμου και της συμπεριφοράς μας. “Ηλθον γαρ διχασαι τον άνθρωπον κατά πατρός αυτού και θυγατέρα κατά της μητρός αυτής και νύμφη κατά της πενθεράς αυτής“ (Ματθ.10:35). Με αυτή την έννοια πήρε το φραγγέλιο και πέταξε έξω από το ναό τους εμπόρους της πίστης και της… νόμιμης αρετής! Η αλήθεια είναι πιο αγαπητή από όλους. Και οι νέες διδαχές θα νικήσουν τις παλιές…
Ετσι, νομίζω, θα απαντούσε ένας χριστιανός στον Κατσαδιώτη, χωρίς παρεξήγηση. Πέρα από την κοσμική απάντηση που προσπάθησα να δώσω εγώ. Παρόλα αυτά έχουμε και ενδιάμεση άποψη. Είναι του π.Σεραφείμ Ρόουζ που συνιστά, ότι “πρέπει να βλέπουμε σε όλα όσα μας συμβαίνουν κάποιο λόγο σωτηρίας.
Εάν μπορείτε να το κάνετε αυτό -λέει- θα σωθείτε. Οι χριστιανοί θα βρεθούν αντιμέτωποι με μια πρωτοφανή δοκιμασία της πίστης και της αγάπης του για το Θεό !”
Και δεν μπορεί να είναι συμπτωματικό -αφού γίνεται κάθε χρόνο τέτοιες μέρες πριν από την Ανάσταση- ότι τη στιγμή που ο Κατσαδιώτης εμφανίστηκε στην Εθνική Πινακοθήκη με τα “εικονίσματα” του να προσβάλλει και να βεβηλώσει την εικόνα της Παναγίας, σε όλο τον κόσμο και ιδιαίτερα στη χώρα μας ψάλλεται κάθε Παρασκευή από χιλιάδες λαού ο “ Ακάθιστος ΄Υμνος” στο όνομα της μητέρας του Χριστού! Οι ασέλγειες του κόσμου και του Κατσαδιώτη, στέλνουν τον κόσμο στους ναούς! Ας μη ξαφνιάζεται κι ας μη εκπλήσσεται! Αιτία της συντηρητικοποίησης της κοινωνίας είναι ο ίδιος ο καλλιτέχνης και οι όμοιοί του που θεσμοθέτησαν την παρά φύση και την ψευδαίσθηση της ανωμαλίας και της δήθεν animation!!! Η τεχνική της εμψύχωσης που δίνει η κινούμενη εικόνα δεν δίνει το δικαίωμα να βανδαλίσεις ούτε είναι άλλοθι για προσβολή της αντίθετης άποψης. Η animation που εμφανίστηκε για πρώτη φορά πριν από χιλιάδες χρόνια πάνω στις βραχογραφίες με τη διαδοχική εμφάνιση της κατσίκας και άλλων ζώων, ήταν εκφραστικό μέσο της φύσης. Όχι της παρά φύσης, του βανδαλισμού του πρωτοτύπου και της αντίθετης άποψης. Δεν εμψυχώνεται έτσι ο άνθρωπος!!!
Θα κλείσω με την προφητεία ενός διορατικού γέροντα ,του Ιγνάτιου του Χαρμπίν της Μαντζουρίας που το 1930 είχε πει: “ Ό,τι άρχισε στη Ρωσία θα τελειώσει στην Αμερική! ”Είμαστε τα προϊόντα μιας κοινωνίας -λέει ο Ροουζ- όπου όλα είναι πλαστικά, συνθετικά και απομιμήσεις… Ενός χριστιανισμού συνθετικού και μιας συνθετικής Ορθοδοξίας!!!”.
